vrijdag 23 januari 2015

"Goestingen" tot nu toe

Reeds lang voor “Alleen Elvis blijft bestaan” had ik het idee voor het radioprogramma “Goestingen” op Radio Tequila. Mensen die iets voor Deinze betekenen hun eigen keuzes van muziek laten brengen en aan de hand daarvan babbelen.

En zie, ik kreeg de kans op Tequila. Totaal onverhoopt was zowat iedereen die ik contacteerde meteen akkoord om te komen, op die speciale dinsdagavond.

Het begon met Boudewijn Vergeylen. Samen met zijn vrouwke ikoon van The Crazy Pub. Een héérlijke uitzending op zijn Boudewijns. Pas op, de bedoeling is dat het de uitzending van mijn genodigde wordt. Welnu, met Boudewijn, in gezapig deinzes, ik kon mij geen betere opener dromen. Van het ene goede muziekske naar het andere. Dit alles gespijsd met beklijvende verhalen. Op de Eiffeltoren klimmen om aan de hand van ballons te weten waar The Stones optraden in Parijs? De ongelooflijke muziekkeuze van Boudn in zijne café? Clapton, Pink Floyd, JJ Cale, enz. En nog steeds bezeten van goede muziek. En van cactussen, hallo. Ik kreeg er eentje cadeau, ereplaats in ons huizeke.

Toen kwam Martin De Baerdemaeker. De foto- en video man die Deinze vereeuwigt. Martin bracht een boeiende biografie mee, zowel qua verhaal als qua muziek. Waarlijk een boekje, met foto’s en songteksten en al. Voor de tweede keer een bewijs hoe totaal andere muziek belangrijk is voor mensen. De bedoeling van dit programma dus. Maar bovendien opende Martin andere sluizen, die van zijn persoonlijke problemen ooit. Ademloos en respectvol was mijn attitude.

Beetje nerveus, jawel, was ik om John Lammertijn te ontvangen. Je moet weten, hij was mijn regisseur in “Vooruit”. De reden voor mijn uitverkoren rol was: “Geert jong, ik heb een rol die op jouw lijf geschreven is. Een rebelse dronkaard” Dat rebels, zeker en vast, dienen dronkaard: na de voorstelling, sorry wie het tegendeel beweert. Anyway, het was “Cyrano”, van in mijn jeugd het meest romantische toneelstuk ever. Maar ik zal dit nooit vergeten. Toen het publiek binnenkwam zat ik op de scène, met zgn fles wijn, de mensen te groeten. Zat zijnde ;-) En ik wuifde iedere bezoeker een welkom toe, en het gewuif was wederzijds
 En toen stormde Kurt Deschepper de zaal in en begon mijn tekst. “Ragueneau…” Anyway, John is een fameuze regisseur en acteur.

 Maar… zijn muziekkeuze en zijn verhalen, ja hallo. Even discreet vermelden dat ik toch wel zeer ontroerd was toen John het lied van de Tin Man opdroeg aan zijn overleden vriend Wim.


Het blijft en zal blijven een programma waarvan ik denk dat vooral ik het voorrecht krijg om even inkijk te hebben in het leven van zulke fascinerende mensen. Bedankt !