zondag 8 mei 2016

Mijn Moederke

Dag Moeke. Het is Moederkesdag vandaag, dus ge gaat mij weer niet zien. Ge weet, ik ben er niet zot van om met heel uw nageslacht van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen samen te komen. Pas op, ik zie ze allemaal graag. En als ze in de put zitten wil ik de eerste zijn om te helpen. Maar ik heb u liever ne keer apart, binnen een paar dagen gaan we ne keer samen gaan eten. In d’ Oude Leie in Bachte, waar ge zo preus op zijt en aan alleman fier verkondigt: “Dat is van mijnen oudsten, Geert. “
Moeke, ik ken u maar in twee hoedanigheden: bezorgdheid en fierheid.

Bezorgdheid. Ik speelde buiten in Deurle maar ik mocht den hof niet verlaten. Misschien passeerde daar toen maar één auto per dag, in de Klapstraat. Maar zie dat ik overreden werd… Anderzijds mocht ik mij ook niet “vuil” maken. Zwarte knieën, oela, onze pa moest die afschrobben in dat kuipke voor de kachel.

Om van onze reizen maar te zwijgen met die verdomde tent en die verwenselijke caravan. In Zwitserland bijvoorbeeld: “NEEN niet te dicht tegen die ballustrade, ge gaat vallen !”
En die bezorgdheid voor mijn schoolresultaten, onderwijzeres zijnde. Het was thuis komen, huiswerk maken en dan boterhammen met “Pilchards”. Ik was wreed slim in het lager onderwijs, met minder dan “den eersten” was je niet content.
In het middelbaar, steeds meer bergaf, ik werd een rebel, heb je nooit begrepen, plichtsgetrouw als je bent.

Ge zult ook nooit weten, Moeke, welke stoten ik toen uitgestoken heb. Maar we mochten allemaal blijven studeren, wat we ook wilden. Bezorgdheid, slapeloze nachten had je verre van voor mij alleen.

Nu heb je nog veel meer bezorgheid. Over je kinderen misschien wat minder (alhoewel), je kleinkinderen en achterkleinkinderen. Hoe je dat doet, ik weet het niet, maar je weet er werkelijk alles over.   En zo komen we bij…

Fierheid. Je bent zo trots op je kinderen enzovoort… Alleman mag en zal het horen. Het is jouw lang leven. Ze zullen het geweten hebben in de Mayflower waar je nu woont. Amper 2 km van het Pleintje van Sint-Denijs-Westrem, waar je geboren bent. En uw kommeermaatjes bij uwe lieve gay-coiffeur op de Markt in Deinze (want je blijft Deinze trouw), of den Ideal die nog altijd veel geld aan u verdient.

Liefste Moeke, ik weet dat ge mij doodgraag ziet. Ik vertelde ooit in een preek in Deinze-Kerk: “De laatste plaats en enige waar we altijd welkom zijn is bij jullie thuis”

Ge zijt wat krommer geworden, Moeke, en o zo breekbaar in mijn ogen. Maar weet ge wat ik zo geestig vind? Ik kan je nog altijd geweldig aan het lachen brengen want op een rare manier deel je mijn humor.

Ik peins dat ik je graag zie..