donderdag 9 juni 2016

Veganisten en ik

Pas op, veganisten zijn meestal lieve mensen. Ze zouden nog geen vlieg kwaad doen. Laat staan opeten.

Anderzijds, ik kan niet altijd volgen. Zuivel mogen we niet nuttigen. Die koe staat daar te loeien om gemolken te worden. Maar neen hoor, geen melkproducten. En daarbij nog kankerverwekkend ook. Bij het zien van een glas melk denk ik steeds: och here dat beestje, dat moet in werkelijke slavernij melk produceren. 

Mogen koeien, schapen, geiten zich verenigen in een terroristische groepering: CAD, Cattle against Diary. Diary betekent zuivel, dus niet het vliegend spetter. Nu, mijne Pa houdt zich op 92 jarige leeftijd recht met een potteke yoghurt, damn zo een dierenmishandeling en kankerbron zeg. Ie heeft wel in zijn leven zowat 200 000 sigaretten opgegeten.

Een crèmeke binnensmullen? Oela, politiek correct is dat niet. Er zit daar room in, hé. Van diezelfde koe dan nog. Die maar blijft loeien: melk mij, karn mijn product, maak er room van voor een lekker ijsje. Sorry koe, mag niet.

En honing, zeg. De Bij is zoals destijds de negers volledig tot slavenarbeid gedwongen. Eet Geen Honing ! Niet correct. OK, dat produceert daar wel honing. Maar feitelijk werken ze allemaal voor een koningin, damn, dat zal Koning Filip niet graag horen. Dienen honing, daar moeten we afblijven. Tenzij natuurlijk dat rookgedoe waardoor die beestjes efkes high worden, hedendaagse hippies in huisjes. Zelf leef ik mij volledig in in het Bijenbestaan, figuurlijk. Dat wil eens een stekske uitdelen, oela, benedendeks stroomt alles er uit. Zou dat paren? Is dat dan ook zo’n affaire, ik bedoel alles eruit definitief?


Het spijt mij wreed maar weldra ga ik weer naar concerten in mijn koe-leren vest van zowat 30 kilo. De uier hangt er niet aan.
 
En het ambetantste met veganisten: ik kan er niet eens een eitje mee pellen…