tag:blogger.com,1999:blog-60604701178632956902024-03-14T00:15:23.700-07:00geert walgraevegeert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comBlogger181125tag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-19211990513378593622021-10-16T07:16:00.004-07:002021-10-16T07:37:56.963-07:00<p> </p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: verdana;">Als alle
mensen cowboys waren…</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">dan zou de
wereld er heel anders uitzien. Aldus zoon Jenkins, erfgenaam van een Vlaams
Western-stadje, hem nagelaten door zijn vader “Wild Bill” Jenkins. Deze prille
zestiger, Dirk, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wordt geconfronteerd met
het failliet van het stadje, enkele jaren nadat de wekelijkse show-ophanging
van zijn vader fataal mislukte. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Femke en
Jelle zijn de overnemers, en Butch (Dirk) heeft daar moeite mee. Hij is
namelijk de verpersoonlijking van het witte would-be straighte alfamamannetje
waar ik mijzelf bij reken. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Femke en
Jelle willen er een Educatief Klimaatneutraal Ervaringsgericht Multicultureel
Ecocentrum van maken.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">“Butch heeft problemen met Granola, klimaatspeeltuintjes, therapeutisch aaien van
verantwoorde dieren, niet zijn wereld. Zo zijn daar de “vergeten groenten”. Zever,
aldus Butch. “Voeder uw kinderen eens pastinaak of koolrabi. Ze zullen dat inderdaad
nooit meer vergeten.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Ook de
supermarkt met eerlijke groenten leidt tot twijfels. Achter de groentenrekken
duikt in de verbeelding van Butch iemand op met een pistool die de aardappelen
en boontjes bedreigt. “Zijn jullie eerlijke groenten, ja of nee?” Verbaast het
iemand dat de teksten van de hand van Hugo Matthysen zijn?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Op een
bijzonder subtiele wijze maakt Lukas Van den Eynde, althans zijn personage,
komaf met de stereotypen rond de bakfiets-cultuur. Hij voelt zich daarbij vervreemd,
de zekerheden en rituelen van vroeger zijn weg. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">En
tussendoor niet te vergeten, de prachtige live muziek. En Lukas die vantijds
zichzelf te buiten gaat aan exuberante solo-linedances. Heerlijk!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Dit is een
voorstelling die nooit verveelt, die confronteert en amuseert. Die je van een
lichte glimlach naar een theaterbrede smile brengt en zelfs hier en daar tot
proesten of schateren.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Meer van
dat!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Onheil in
Black Creek<br />
De Schakel Waregem, 15 oktober 2021<o:p></o:p></span></p>geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-70537135406479743192021-05-14T08:05:00.004-07:002021-05-14T08:05:54.898-07:00MATEN<p><br /></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Calibri Light",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-bidi-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Wellicht </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">bent u misleid door deze titel, lieve
lezer. Wees gerust, ik bespaar u een exposé over het metriek stelsel.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Maten zijn
voor mij een mengsel van vrienden en collega’s. Op de schaal van dierbaar tot zeer
dierbaar. En hier en daar ene die diep in mijn hart zit voor altijd.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="background: white; color: #666666; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Min
moaten min moaten</span><span style="color: #666666; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><br style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;" />
<span style="background: white;"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; float: none; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">Ik zie under hirne</span></span><br style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;" />
<span style="background: white;"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; float: none; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">Wik zoek doen zonder hidder</span></span><br style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;" />
<span style="background: white;"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; float: none; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">Min moaten min moaten</span></span><br style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;" />
<span style="background: white;"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; float: none; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">'k Moete mie soms wirn</span></span><br style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;" />
<span style="background: white;"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; float: none; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">Voe nie sentimenteel te doen</span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Waarlijk, ik keek er naar uit om
eindelijk weer, in mijn geval meer dan 2 jaar geleden, de steven te wenden naar
het terras van BrunO. Sinds menig seizoen de heilige pleisterplaats voor
oud-collegiens. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Deze morgen zei ik tegen mijn
geliefde: “Ik ga nog ne keer naar ’t Centerke” vandaag. U moet weten, lieve
lezer, dat ’t Centerke dé samenkomstplaats was van onze Fanfare van Honger en
Dorst. Nog steeds hunker ik naar die tijd zonder beperkingen, die lange tafel vol
gratis versnaperingen, die vanzelfsprekende half-en-halfkes, het naar buiten
loeren of de parkeerwachters niet op tocht waren…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Maar bovenal die verbondenheid tussen
die ex-collegiens die generaties oversteeg. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">De waarheid is een harde realiteit. Er
zijn er steeds minder van ons. En we zijn steeds minder stoer in ons
drinkgedrag. Koffietje, theetje, waterke…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Maar ik was er vandaag met héél goede…
maten. Maar wellicht ook vrienden hoor…<o:p></o:p></span></p>geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-27928701780925276062021-04-23T08:23:00.000-07:002021-04-23T08:23:27.023-07:00<h2 style="text-align: left;">Oud zijn</h2><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;">Toen ik 14 was en kreeg ik les van iemand die 45 jaren telde en toen dacht ik "Oude kerel, saai, zo wil ik nooit worden."</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;">Op mijn 17de, in 1968, broebelde het in mijn kop. Ik had sommige leraars die vastgeroest bleven in het "ex-cathedra"-onderwijs. Les geven van achter de lessenaar/annex preekstoel. Generatiegenoten begrijpen dat ik het hier over de clerus heb. Priesters die altijd het grote gelijk hadden, die ons in de godsdienstles een paar weken agenda lieten invullen met als onderwerp "De Verkering". Nooit over gesproken.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;">Van een braaf schaapke werd ik iets rebelser. En ik zwoer dure eden. Nooit zou ik zulk een conservatieve zak worden.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;">Aan de unief in de Germaanse werd het een soort paleontologie. De T-Rex prof. Derolez wilde mijn geliefde sauriër prof. Schrickx oppeuzelen. Ik was een fan van Schrickx. "Et ierste wa ge moet liere da ies beoorlek proate". Ik behaalde bij hem een dikke onderscheiding. Bij Derolez -8. "Mijn broer heeft een garage. En hij heeft personeel nodig. En ze moeten geen Germaanse gedaan hebben. Iets voor u misschien?" Bij hem kende ik geen Engels, bij Schricks had ik onderscheiding.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;">Hoe dan ook, deze morgen drong het tot mij door dat ik weldra 70 word. Ouder dan die knarren van wie ik les kreeg.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;">Ik ben zelf een knar, zeg!</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div>geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-69025355363699772902020-09-16T09:40:00.003-07:002020-09-16T09:53:36.245-07:00<p> </p><p class="MsoNormal"><b><span style="font-size: 18pt; line-height: 107%;">Het
(bonus) opa zijn<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Er zijn er twee die ergens in de buurt
van Scherpenheuvel wonen. Je weet wel, het devote excuus voor wielertoeristen
die na de obligate bedevaart in de Basiliek de nodige trappisten ter
vergiffenis nuttigen.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"> Twee schatten van kleindochters, aldaar, die door de
ondoorgrondelijke wegen van de liefde en de overduidelijke redenen van
werkomstandigheden geboren werden in het Hageland.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Ze wonen midden de natuur. Terwijl de
papa de plaatselijke bijen kweekt, insecten, spinnen, vogels, planten (vergeet de
term onkruid) inventariseert via werkelijk prachtige foto’s is het hele gezin
ook wel zeer ecologisch bezig. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Zo trots ben ik op die twee prachtige
meiskes. Ze weten ook dat ze bij opa en Kiki toch vantijds uit de bocht mogen
gaan. Chips naar believen, salami’ke, cola zero, … Ze zijn mooi, clever, goed
gekweekt. Als de dochter van Kiki op bezoek komt met de kleintjes: pas op hoor, voorzichtig,
Corona!!!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">De dochter van Kiki dus. Alzo belanden wij
bij de twee kleintjes. Drie jaar en wat meer, 9 maand. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Ik ben voor hen dus geen échte opa. Maar,
ze zijn hier vaak, want ze wonen niet tegen Scherpenheuvel. Bloedverwant ben ik
niet. Maar wat zie ik die prachtige pittige aanhankelijke kereltjes graag. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De grootste noemt mij Geert (althans, nu kan
hij dat uitspreken). Ook bij slecht weer brengen ze steeds weer de zon in ons huisje
en in ons hart. Niet te geloven hoe ze mijn leven zin geven.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Ik dacht bij mezelf, ze hebben al twee
opa’s. Eén gratis erbij.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Ik ben de bonus-opa.<o:p></o:p></span></p>geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-62513489160983957942017-02-13T11:05:00.001-08:002017-02-28T03:57:00.020-08:00Even denken aan Martin...<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Vandaag zou Martin er 66 worden. We zagen beiden het levenslicht in 1951. Qua verjaardag had hij dus een aantal maanden voorsprong. Op veel andere gebieden een decennium.</span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Reeds als prille middelbare scholier leerde ik Martin kennen. Hij kwam uit de dorpsschool van Zeveren, werd aldus door sommige leraren en mede-scholieren wat meewarig bekeken. Niet door mij, ik was te zeer vervuld van mezelf. Uit het zesde studiejaar gekomen met 92 procent. Van toen af studeerde ik nog amper. Ocharme, die dagelijkse 30 Latijnse woordjes. Eens naar kijken en het was binnen. </span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Gaandeweg taande mijn ster. </span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">In de toenmalige 4de Latijn-Grieks (nu 3de jaar) groeiden wij naar elkaar toe. Ik eindigde met 56 procent en herexamen Grieks. Vakleraar EH Van Spaendonck, ook wel eens </span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">“Poebe” genaamd, verkondigde: “Walgraeve, ge zijt een kinderhol. Ga naar de vakschool”. Martin was een wroede werker, kon blokken, onopvallend en onzeker aanwezig.</span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Maar in de loop van dat schooljaar vonden Martin en ik elkaar, en met uitbreiding de familie Carrette. Martin en ik kregen gezamenlijk, bij toeval, de opdracht een herbarium aan te leggen. Valère Van Der Cruyssen had ons die taak gegeven. Zelf kende ik wel het verschil tussen een cactus en een sanseveria. Maar we moesten de meest bizarre planten vinden en drogen tussen oude kranten. Vingerhoedskruid, herderskruid, dan nog iets met rare wortels, enz... Tja, nog steeds geen groene vingers, hoor.</span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Zeveren-Buize was de oplossing, volgens Martin. En jawel hoor, we vonden alles wat we nodig hadden. Menigvoud ben ik teruggekeerd naar de Izegemstraat. Met de Carrettes en de Gernaeys konden we daar gewoon op de straat voetballen. Vlakbij het terrein van wat nu Zeveren Sportief is. Af en toe eens opzij voor een zeldzame auto. En wat een warm nest! Vantijds “deed” vader Franske mijn haar, voor 20 frank, met zijn totaal niet elektrische tondeuze. En die lieve mama had precies altijd iets klaargemaakt. Koekjes, een cake.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Ik ontmoette Martin weer in de Germaanse, moest zijn jaar overdoen wegens het overlijden van die lieve mama.</span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">In mijn eerste jaar unief hield ik mij met van alles bezig, behalve studeren. Betogen, Flipper-kampioen in De Hoeve, bij den Dolf. Op De Koe. Ik was ook mede-oprichter van het poëtische tijdschrift “Restant”. Martin werkte, zwoegde. En Martin zei me: “Geert, ik ben jaloers op jou. Jij gaat zo zorgeloos door het leven. Ik wil dat ook kunnen” En ik antwoordde: “Martin, ik ben jaloers op jou, je gedrevenheid, je onverdroten inzet”</span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">En zie, zovele jaren later, was daar Martin. Plots outte hij zich als dichter. En wat voor één. Onzekerheid bleef, zogezegd.</span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Ondanks onze smart over het overlijden van Martin denk ik dat hij EINDELIJK eens fier was op zichzelf. </span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';">Ik was ook op de “jaarmis” in de kerk van Zeveren. Zo mooi, dat de meeste oud-collegiens daar waren, trouwe vrienden. De eredienst was eindeloos. Maar blij dat ik er ook was, vol tranen denkend aan mijn oude kameraad.</span><span style="font-family: "calibri"; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-spacerun: 'yes';"><o:p></o:p></span></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-36879902328203915492016-10-25T05:34:00.000-07:002016-10-29T08:23:17.511-07:00Goed leven<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-size: 14.0pt;">Ik vermoed dat de zwaluwen al
lang vertrokken zijn, maar van waar? Er zijn geen telefoondraden meer. Bladeren
worden eventjes prachtig en verdwijnen, worden tot mineralen, voeding voor de
volgende. Sombere luchten maken dat het nooit dag wordt, schemering die mij
noopt tot nostalgie. Die grijsheid die mij, bij een blik in de spiegel, toont:
ook in jouw leven is de herfst aangebroken. Een zwaluw word ik nooit, maar
misschien wel een herfstblad dat tot voeding zal dienen voor de volgenden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-size: 14.0pt;">Onlangs kwamen we met oude,
dierbare vrienden samen voor een etentje. In een gezellig restaurant, altijd weer
tijd voor het ophalen van nostalgische en hilarische herinneringen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-size: 14.0pt;">Na het obligate
nog-even-eentje-roken kwam ik in het restaurant en… ik vond ze niet. Ik keek
uit naar mijn vrienden in het overbezette lokaal en vond ze niet. En toen
wuifde mijn vrouwke.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-size: 14.0pt;">En ik zag toen pas de twee
grijsharige venten, met nog één vent erbij die (in een relatie) ook weldra
grijs wordt. En in een flits dacht ik: “Wat vliegt dat leven toch verdomd snel”.
En ook: “Daar zie, ik heb veel kameraden en hier en daar een vriend, maar die
gasten hebben mij bepaald, beïnvloed, grote stukken van mijn leven meegemaakt
ook” <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-size: 14.0pt;">Vrienden blijven voor het
leven, ook al zie je elkaar maar één keer per jaar. Gaat het over het van bezorgde-moeder-conserven in een gracht werpen in Gottem bij het
begin van een groot avontuur, of met een kleine snotter naar punk-optredens
gaan in London, of eindeloze gesprekken bij een spaghetti en een Egmont-Tripel?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-size: 14.0pt;">
Goed leven is: achteraf vaststellen dat je investeerde in herinneringen.
Deeltje hier maar van de mijne, want er waren ook talloze bladzijden van een ander
mooi leven.<o:p></o:p></span></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-2177968332266909232016-08-22T05:01:00.001-07:002016-08-27T06:28:30.382-07:00Op reis een behoefte doen...<div class="MsoNormal">
Aah op reis, je kijkt er maanden naar uit, je regelt hotels
voor de heen- en terug, het heerlijk comfortabele vakantiehuisje. De zalige
gemiddeld 30 graden aldaar.<br />
<br />
Omdat ik geen 1200 km aan één stuk wil rijden knippen we onze trip in het gaan
en keren altijd in twee. <br />
Zo belandden we zonder problemen in Hotel “Les Charmilles” in Chalon-sur-Soane.
Hotel-étape, noemt men dat. Welnu, geweldig charmant, hoewel de airco daar nog
moest uitgevonden worden. We waren daar zelfs voor de receptie om 14 00 open ging. Dus
spoorslags naar het centrum van dit stadje in het hart van de Bourgogne.
Couleur locale, ik hou daar geweldig van. No nonsense, héél vriendelijke ober…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
In het hotel zaten we uren aan het zwembad, kijken naar
zwemmende Vlaamse gezinnen. Dan praten we Engels, ofwel zeer gedempt, op
EK-wijze met de hand voor de mond. Onze grote genoegens dus: wij zijn
terras-voyeurs en bedenken daarbij verhalen ivm gezinssamenstelling, wie is er
baas, wat vinden ze hier nu leuk aan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Heerlijk gegeten, wijntje van 4500 euro voor één keer niet
gekocht, want ze hadden daar een geweldig restaurant. Maar op weg naar het
zuiden: uuuren file. Zowat bijna 9 uur zonder stoppen gereden over 620 km. Maar
het loonde de moeite.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Na een fantastisch verblijf, in Ferrals-les-Corbières, de
terugweg aangevat, richting Orléans.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het zag er goed uit qua verkeer, in den beginne. Maar
ervaren toeristen weten: een “zwarte zaterdag” bestaat niet meer. Iedere
zaterdag in juli en augustus is tegenwoordig dramatisch. Dus op de eerste dag
van onze terugkeer toch weer talloze keren 4 pinkers, attention bouchon soyez
prudent. Hoewel niet zo erg als in de heenreis.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tussen-logement in Orléans. Als étape-hotel, ik wil het iedereen
aanraden.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe dan ook, onze laatste 430 km gingen via Parijs.
Nachtmerrie voor elke terugkomer. Welnu,
we kozen voor de ring rond de Périphérique, geen seconde bouchon, weliswaar op
zondag.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar ! De chauffeur, ik dus, werd plots overvallen om
dringend een lichamelijke behoefte te voldoen. Toch afgereden naar een
overvolle Aire om nipt een commissie te doen. In een gehandicapten-toilet, wat
op dat moment terecht was. Dan opgelucht de reis verder gezet.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En zie, een volgende darmen-aanval kwam. Was het nog een
gevolg van de entrecôte bij Bembé in Ferrals, waar hygiëne niet in het Frans te
vertalen is. In elk geval het was zéér dringend.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dus namen we de eerste afslag naar een dorp Magnac-Bourg.
Waren het nu maniakken of boeren, ik denk het niet. Maar we belandden in één
van de meest memorabele restaurants die ik ooit bezocht. De deur van “Toilettes
privées” sloot niet. Slot dicht geverfd. Dus in snelheid gedeponeerd, niet
geestig hé.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In het echt dorpse lokaal gewoon strikt houten tafels, witte
muren, geweldig citaat van Oscar Wilde op een plakkaat: “De enige manier om de
bekoring te verdelgen is er aan toe te geven” Machtig schoon. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Welnu, in mijn gezichtsveld bevond zich een ik denk
30-jarige jongeman met een harige blote bilspleet waarin je een stevige
mountainbike kan parkeren. Van bekoring gesproken. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En zie, uit het niets kwam een kat op de tafel van de buren
gesprongen, keek even rond, begaf zich naar de keuken…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Welnu,
ik heb al op andere plaatsen veel meer op het gemak een kakske gedaan. Maar
werkelijk, die omelet met kaas en hesp, nooit betere gegeten </span>geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-27752060449203214472016-06-09T05:36:00.002-07:002016-06-09T05:36:30.843-07:00Veganisten en ik<div class="MsoNormal">
Pas op, veganisten zijn meestal lieve mensen. Ze zouden nog
geen vlieg kwaad doen. Laat staan opeten.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Anderzijds, ik kan niet altijd volgen. Zuivel mogen we niet
nuttigen. Die koe staat daar te loeien om gemolken te worden. Maar neen hoor,
geen melkproducten. En daarbij nog kankerverwekkend ook. Bij het zien van een
glas melk denk ik steeds: och here dat beestje, dat moet in werkelijke
slavernij melk produceren. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mogen koeien, schapen, geiten zich verenigen in een
terroristische groepering: CAD, Cattle against Diary. Diary betekent zuivel,
dus niet het vliegend spetter. Nu, mijne Pa houdt zich op 92 jarige leeftijd
recht met een potteke yoghurt, damn zo een dierenmishandeling en kankerbron
zeg. Ie heeft wel in zijn leven zowat 200 000 sigaretten opgegeten. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Een crèmeke binnensmullen? Oela, politiek correct is dat
niet. Er zit daar room in, hé. Van diezelfde koe dan nog. Die maar blijft
loeien: melk mij, karn mijn product, maak er room van voor een lekker ijsje.
Sorry koe, mag niet.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En honing, zeg. De Bij is zoals destijds de negers volledig
tot slavenarbeid gedwongen. Eet Geen Honing ! Niet correct. OK, dat produceert
daar wel honing. Maar feitelijk werken ze allemaal voor een koningin, damn, dat
zal Koning Filip niet graag horen. Dienen honing, daar moeten we afblijven.
Tenzij natuurlijk dat rookgedoe waardoor die beestjes efkes high worden,
hedendaagse hippies in huisjes. Zelf leef ik mij volledig in in het Bijenbestaan,
figuurlijk. Dat wil eens een stekske uitdelen, oela, benedendeks stroomt alles
er uit. Zou dat paren? Is dat dan ook zo’n affaire, ik bedoel alles eruit
definitief?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Het spijt mij wreed maar weldra ga ik weer naar concerten in
mijn koe-leren vest van zowat 30 kilo. De uier hangt er niet aan.</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
En het ambetantste met veganisten: ik kan er niet eens een eitje mee pellen…<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-55842645851030356282016-05-08T04:23:00.000-07:002016-05-12T07:15:18.263-07:00Mijn Moederke<div class="MsoNormal">
Dag Moeke. Het is Moederkesdag vandaag, dus ge gaat mij weer
niet zien. Ge weet, ik ben er niet zot van om met heel uw nageslacht van
kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen samen te komen. Pas op, ik zie
ze allemaal graag. En als ze in de put zitten wil ik de eerste zijn om te
helpen. Maar ik heb u liever ne keer apart, binnen een paar dagen gaan we ne
keer samen gaan eten. In d’ Oude Leie in Bachte, waar ge zo preus op zijt en
aan alleman fier verkondigt: “Dat is van mijnen oudsten, Geert. “<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Moeke, ik ken u maar in twee hoedanigheden: bezorgdheid en
fierheid. <br />
<br />
Bezorgdheid. Ik speelde buiten in Deurle maar ik mocht den hof niet verlaten. Misschien
passeerde daar toen maar één auto per dag, in de Klapstraat. Maar zie dat ik
overreden werd… Anderzijds mocht ik mij ook niet “vuil” maken. Zwarte knieën, oela,
onze pa moest die afschrobben in dat kuipke voor de kachel. <br />
<br />
Om van onze reizen maar te zwijgen met die verdomde tent en die verwenselijke
caravan. In Zwitserland bijvoorbeeld: “NEEN niet te dicht tegen die
ballustrade, ge gaat vallen !”<br />
En die bezorgdheid voor mijn schoolresultaten, onderwijzeres zijnde. Het was
thuis komen, huiswerk maken en dan boterhammen met “Pilchards”. Ik was wreed
slim in het lager onderwijs, met minder dan “den eersten” was je niet content.<br />
In het middelbaar, steeds meer bergaf, ik werd een rebel, heb je nooit
begrepen, plichtsgetrouw als je bent. <br />
<br />
Ge zult ook nooit weten, Moeke, welke stoten ik toen uitgestoken heb. Maar we
mochten allemaal blijven studeren, wat we ook wilden. Bezorgdheid, slapeloze
nachten had je verre van voor mij alleen.<br />
<br />
Nu heb je nog veel meer bezorgheid. Over je kinderen misschien wat minder
(alhoewel), je kleinkinderen en achterkleinkinderen. Hoe je dat doet, ik weet het
niet, maar je weet er werkelijk alles over. En zo komen we bij…<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Fierheid. Je bent zo trots op je kinderen enzovoort… Alleman
mag en zal het horen. Het is jouw lang leven. Ze zullen het geweten hebben in
de Mayflower waar je nu woont. Amper 2 km van het Pleintje van Sint-Denijs-Westrem,
waar je geboren bent. En uw kommeermaatjes bij uwe lieve gay-coiffeur op de
Markt in Deinze (want je blijft Deinze trouw), of den Ideal die nog altijd veel
geld aan u verdient.<br />
<br />
Liefste Moeke, ik weet dat ge mij doodgraag ziet. Ik vertelde ooit in een preek
in Deinze-Kerk: “De laatste plaats en enige waar we altijd welkom zijn is bij
jullie thuis”<br />
<br />
Ge zijt wat krommer geworden, Moeke, en o zo breekbaar in mijn ogen. Maar weet
ge wat ik zo geestig vind? Ik kan je nog altijd geweldig aan het lachen brengen
want op een rare manier deel je mijn humor.<br />
<br />
Ik peins dat ik je graag zie..<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-91807210373893787322016-03-27T11:24:00.000-07:002016-04-06T04:58:47.506-07:00Wat moet ik met die moslims ?<div class="MsoNormal">
Ik moet zeggen, tegenwoordig weet ik niet meer goed welke
opinie ik moet ventileren. Wat is dat toch met die moslims. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Enerzijds is er het verhaal van de Joden, gedemoniseerd
sinds eeuwen. Ook nu schuift men Israël deels de Zwarte Piet (oei, racistisch?)
toe voor een deel van de uitwassen en radicalisering. En mijn gezond verstand
zegt, qua radicaliseren moet je Israël geen lessen leren. En toch begrijp ik
hun historische mis-situatie met dank aan het Westen. Wat hebben de Joden
destijds misdaan aan het toekomstige Nazi-imperium ?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Stilaan bekruipt mij ongewenst de populistische afkeer van de islam. Waregem is
vergeven van “towelheads” madammen die tijdens de werk- en schooluren
rondschommelen, ja mét schoolplichtige kinderen tijdens de schooluren. De
ervaringsdeskundige in mij weet dat die gasten de school verzuimen als het hen
leuk lijkt, mét instemming van de ouders. Ze wonen in sociale wijken en
gebouwen. Ze komen in mijne gazettewinkel doktersbriefjes faxen voor henzelf en
familieleden, en staan intussen met de nieuwste I-Phone auto’s te verkopen van
Allah-weet-welke-herkomst. Ze praten geen Nederlands, vormen een eigen gesloten
community.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Koren op de molen aan de toog. Koren op de molen van
haatdragers. Haatdragers zijn ook de terroristen die zichzelf doden en onze en
ja ook hun eigen mensen doden. Hebben moslims schade toegebracht aan de wereld
en onze beschaving? Nog niet zo’n klein beetje. Méér dan de Joden? Ik dacht het
wel. Hitler zou in zijn kleine pollekes wrijven.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar die moslims, dat zijn er van soorten, zegt mijn
gelukkiglijk nog gezond verstand. Ze zijn wonderbaarlijke voetballers,
bijvoorbeeld. Ze zijn Abdullah van de Pita-bar (zou Hans Van Cauwenberghe
zingen), ze zijn Ahmed die iedere week onze vuilniszak ophaalt. Of ze zijn
Shakir die ons met een kamerbrede smile bedient in een toprestaurant. Ze zijn
een deel van onze leefwereld.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik denk dat net zoals ik vele moslims verscheurd zijn in hun
gedachten. Zij: “Moet ik nu supporteren voor mijn soort? Past dat in het mij
ingebrachte geloof? En wat met Vlaanderen?” Ikzelf: “Die vuile moslim-gasten:
tegen de muur” denk ik op een onvertogen moment. Soms ben ik ook in mijn gedachten een café-toog mens. Wat ik niet leuk vind.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Ik ben er totaal zeker van dat er voornamelijk wreed veel
liefdevolle moslim-papa’s en mama’s zijn. Die hier gewoon erg gelukkig willen
zijn op hun eigen manier. <br />
Maar mijn verscheurde hart vraagt: “OK, ik wil jullie leren kennen en
waarderen. Maar wààr for Allah’s sake?”</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Ik wacht dus niet op vrijblijvend gezwijmel van onze politiekers, noch op zware
explicaties van mijn intellectuele vrienden. Een simpel menselijk antwoord op
die vraag: “Wat moet ik met die moslims?”<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-14352428370904346532016-02-18T04:31:00.000-08:002016-03-09T08:05:19.658-08:00"Le sel de l'été" van Derek. Of is het "poivre"?<div class="MsoNormal">
Aah, Parijs. Telkens weer denk ik er aan terug als ik de
nieuwe CD van Derek voor de zoveelste keer beluister. “Le sel de l'été”, toen ik
de titel zag dacht ik eerst aan het zilte zand dat opdroogt op je huid na een
verfrissende zeeduik. Maar neen, voor mij blijft het Parijs…</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Ooit, toen we 17 of zo waren, trokken mijn toenmalige boezemvriend en ik met
fiets en tentje naar Frankrijk, zogezegd op kampeertocht. Trouwens, nadat alle loodzware
voederblikken die mijn moeder liefdevol in mijn fietszakken had gepropt na zowat
2 km al in een plattelandsgracht belandden hebben we wel degelijk gekampeerd.
Zomaar, in een Franse weide, waar een prachtig paard des ochtends nieuwsgierig
stond te snuiven aan de ingang van ons tentje.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar we hadden snode plannen! Omdat dit dreigt een te lang
verhaal te worden: het tentje werd geparkeerd bij nonkel René in Roye en we
vertrokken al “autostoppend” naar … Parijs, toen ontoelaatbaar voor mijn ouders
wegens de zondigheid. Ze weten het trouwens nog niet en ze hebben geen
internet.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar Parijs, dat was onze ultieme droomstad. De schilders,
poëten en muzikanten, de existentialisten, Saint-Germain-des-Prés, we wilden
het meemaken. Zelfs al sliepen we op een matras in een krot-hotel en leefden we
op een dieet van “Frans brood”, chocolade en limonade. Om maar te zwijgen van
de Pernod Pur die we steeds weer nuttigden bij onze schaakspelletjes, dit tot
verbijstering van de autochtonen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Welnu, deze nieuwe CD van Derek flitst mij vaak terug naar
Parijs. De pracht en de weemoed, de leute en de droefenis, toekomst en vergane
glorie, en l’amour natuurlijk. Toujours l’amour avec Derek…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hier en daar voel ik Gainsbourg opduiken, zoals in het wondermooie
“Toi”, vraag mij niet waarom. En in “Trou plein de vide”, is dat Hans Van Oost
die daar een straffe Django Reinhardt doet? Zodat ik me zie zitten in een
besmuikte berookte Parijse jazzkelder met een fles “château migraine”? Met die
bas van Mario Vermandel die zo vanzelfsprekend doorheen de songs wandelt?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Zoals gewoonlijk is Derek omringd door bijzondere muzikanten
die al veel oorlogskes gestreden hebben. Zo zijn de blazers en in het bijzonder
Marie-Anne Standaert een geweldige meerwaarde. En wat te zeggen van de
accordeon van Rony Verbiest die ons plots naar een French Quarter in the Deep
South sleurt? Om maar te zwijgen van de onmiskenbare toets van Yves “Vis”
Meersschaert.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Voor de rest gaat Derek met zijn bende natuurlijk te keer
met rock, reggae… alles in die prachtige langue de Molière. <br />
De passie spat er
af !<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Blijkbaar heeft hij ook een sokkenfetish, daar wil ik wel
eens meer over weten…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
“Le sel de l’été”, weer peper voor het liefdesleven…<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-10281562879111588702016-02-04T03:12:00.000-08:002016-02-08T06:26:31.367-08:00Efkes naar Lille (Fr.)<div class="MsoNormal">
Ondanks mijn sympathie voor Lillenaar Wout Van Aert besloten
we toch maar naar Lille in Frankrijk te rijden. En daar hadden we alle redenen
toe. Dank zij een geste van Marc Coucke naar de sponsors toe, in ons geval
Dutry Power, hadden we via Tom R. vrijkaarten voor een voetbalwedstrijd aldaar.
LOSC Lille vs Caen.<br />
<br />
Iets later dan het geplande uur, nl. door perikelen wegens iemands uitgebreid
douchen en overvloedig besprenkelen met reukwater, wendden we de steven
richting Nord Pas de Calais. Reeds in Zwevegem werd ons bericht over file in
Rekkem. Géén terrorist komt nog binnen bij ons of in Frankrijk wegens de
genadeloze grenscontroles. Goed hé?<br />
<br />
We reden dus via Ronq. By the way, voortaan rijd ik langs daar naar Auchan.
Anyway, van grenscontrole geen sprake aldaar. Nu, we weten allemaal dat die
terroristen dommekloten zijn die allen de E17 volgen. Ja, waterdicht, die
controles…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Bij het naderen van het stadion bleek al de perfecte
organisatie aldaar. Je moet natuurlijk weten welke parking je wil bereiken. Er
zijn er 4 megagrote. We werden binnengeloodst door iemand met een flikkerende
wortel, in zijn hand weliswaar, oei dubbelzinnig, enfin zo’n wapperstick in het
oranje. “Ticket monsieur”. Oeps, gene ticket om te parkeren. Ge moest dat
blijkbaar via het Web reserveren. Maar dat was de eerste van de talloze
vriendelijke mensen die we tegenkwamen. Die haalde daar ergens een gratis
ticket uit en zei met een grote smile: “Allez-y. Bon match!”<br />
En we stonden daar toch wel vlak bij het stadion zeker! Zalig voor iemand die
met twee krukken zijn weg moest banen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat stadion!!! Imposant, prachtig, weeral supervriendelijke
mensen alom. Aldus strompelde ik krukkengewijs 4 lange trappen omhoog naar ring
2. En kijk, er stond daar een vriendelijk negerke aan onze ingang. En die zei
verbijsterd: “Mais monsieur, vous avez pris les escaliers??? Il y a un
ascenseur là-bas!” Even foeteren was mijn deel.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als rechtgeaarde Vlamingen werd er natuurlijk eerst een pint
aangeschaft. 7 euro per stuk. Què??? Bleek dus dat het halve liters waren, en
dat je 2 euro terug kreeg als je de (mooie) beker weer inleverde. Ge werd er
niet zat van, maar de urinoirs floreerden. Maar nu weet ik dat onze twijfels terecht
waren. Alcohol minder dan 1%. Heineken
is nog straffer. Hoe dan ook, kattenpis van Kronenbourg Malt. Enige minpunt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Na een wedstrijd waar niets over te vertellen valt, de
Belgische competitie is andere koek hoor, gebruikten we den ascenseur. En zie,
mijn maten Marc, Malik en Tom, hadden chance. Er stond daar een streng kijkend
madammeke. Alleen krukken en rolstoelen mochten mee. En mijn drie begeleiders.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Het was een wreed leuke avond. Thuis uitgesteld trouwens nog
een wreed spannende match gezien…<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-63801092616909313972016-01-28T05:24:00.001-08:002016-02-01T02:30:57.947-08:00Mijn blijde tranen voor Martin<div class="MsoNormal">
Had ik tegen Martin gezegd, toen we zowat 14 jaar waren, “Gij
gaat nog Stadsdichter van Deinze worden”, ik kreeg wat aardekluiten naar mijne
kop.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hoewel we al een tijd samen in de klas zaten leerde ik pas laat via
Martin de Izegemstraat in de wereldstad Zeveren ontdekken. Tot dusver dacht ik
dat naast de Grote Baan er maar één straat was aldaar: de Leeuwstraat. Daar
woonde namelijk Mr Van Steenkiste, collega van mijne Pa, waar wij van kindsbeen
af gingen spelen. Ik voornamelijk met Katlijn, maar dat is niks geworden. Ze
trouwde later met een schooldirecteur, ver boven mijn liga.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar de Izegemstraat dus. In ons derde middelbaar moesten
wij voor Valère Van Der Cruyssen voor biologie een herbarium aanleggen. Het lot
verenigde Martin en mij. Dus ik naar Zeveren, want in Deinze, in onze tuin,
waar nu Mario De Jans woont, waren weinig speciale planten te bespeuren. De
Izegemstraat, dat waren toen hier en daar en paar rijhuisjes. Maar! Daarachter
vond je vanalles met rare wortels, bloei… Kortom, perfect voor dat herbarium.
Alleen die verdomde letters met die Chinese inkt die je er moest boven schrijven,
plekken alom, drama voor mij, plekken met scheermesje verwijderen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Anyway, de Izegemstraat was voor mij een openbaring. Na daar
wat in mijn ogen onkruid uit de grond getrokken te hebben, wat achterna bleek
speciaal te zijn, was er verpozing op de straat zelf. Op de straat zelf, dus!
Daar passeerde amper een boerenkar, laat staan auto’s. Er werd daar op straat
gevoetbald, dames en heren. Die Carretten, straffe voetballers, daar kwam
almeteens ne hele nest naar buiten. Die Gernaeys ook, eeuwige "vijand". Die woonden
dus bijna ernaast. Martin en ik beperkten ons tot vrij statisch onze positie
handhaven.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tijdens ons middelbaar was Martin mijn voorbeeld, dat ik
desalniettemin nooit navolgde. Maar blokken dat diene jongen kon zeg. En zo
braaf in de klas. En ik, ik veegde overal mijn sloef aan, punten navenant. En
Martin zei: Geert, ik ben jaloers op jou. Gij veegt overal uwe sloef aan, ge
hebt herexamens en al, maar ik zou jou willen zijn.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En toen den unief. En de mama overleed. En Martin hulde zich
nog meer in verhulde somberheid, de mens die maar fragmentjes van zichzelf prijsgaf
in zijn gedichten.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En ziehier dus Martin. Zo onzeker over zichzelf, telkens
weer.<br />
Die monkelende speciale humor, zonder iets van zichzelf prijs te geven.<br />
Deze zo ontzettend lieve mens die ik nooit op een negatieve opmerking kon
betrappen.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Mogen er toch even tranen zijn nu ?<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-31539357580523361622015-12-03T03:36:00.000-08:002015-12-06T03:07:16.704-08:00Weg met dat buiten spelen !<div class="MsoNormal">
Eindelijk is er een school die zo moedig is om het “buiten
spelen” tijdens de recreatie af te schaffen. Moge dit stof tot nadenken zijn
voor die onverantwoordelijke ouders die hun kroost steevast het huis uit jagen.
Fijn stof alom, pedofielen achter iedere struik, overlast voor buren die
goedgemutst van hun onderling ijzig stilzwijgen willen genieten…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Toen ik klein was speelde ik altijd buiten. Ik moest wel.
Geen Ketnet of KZoom, geen tablet om te swipen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Neen, met mijn fietske won ik op mijn eentje dagelijks de
Ronde van Frankrijk in onzen hof. Gedopeerd met zelfgekweekte “stekelbezen”,
toen al gesjoemel. Of ik timmerde een geweer in elkaar met een stuk pannelat en
een stukje balk, overschot van ons nieuw dak. En indianen dat ik doodgeschoten
heb! Of cowboys, als het bandieten waren. Of ik maakte een katapult, een “rekkersbogen”,
met een stuk tak en een rubberring van een steriliseerbokaal. Om met kiezels spreeuwen
uit onze kersenboom te schieten, sorry Gaia. Pure agressie, ja.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Op school: voetballen met zo’n klein rood rubberen balleke
of kaatsen tegen de muur. Tss tss, om de haverklap moesten die schoenen “verhalvezoold”
worden. Of knikkeren en bikkelen: zwarte knieën, hallo!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En bij de KSA was het wéér van dattum! Vechtspelen
(dassenroof!), moreel onverantwoord, bevatten het embryo van criminaliteit. Aan
touwen hangen tussen de bomen en van alles pionieren met boomstammekes, save the
trees zeg! Met gesprokkeld hout kampvuren maken, CO2 uitstoot toch?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En altijd die geschaafde knieën en blauwe schenen, want we droegen
toen nog korte broeken. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Neen, dat buiten spelen: weg ermee! Aah, had ik toen maar
mogen swipen, spellekes doen op mijn tablette, naar Youtube-filmpjes kijken,
gehypnotiseerd van ’s morgens om 6 uur op TV Studio 100 beleven, ik zou nu een
andere mens zijn.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
De vraag is natuurlijk: wil ik een andere mens zijn?<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-71886339220985729062015-11-19T07:23:00.001-08:002015-12-03T03:29:42.196-08:00Bevergem en ik<div class="MsoNormal">
Feitelijk ga ik niet graag naar toneel kijken, hoewel ik er
altijd met hart en ziel meegespeeld heb. Altijd zo’n beetje “gemaakt”, vind ik.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Feitelijk kijk ik nooit naar Vlaamstalige series en films,
hoewel ik er doodgraag zou in meegespeeld hebben. Altijd zo’n beetje “gemaakt”
vind ik. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Welnu, “Bevergem”, dat is een andere historie. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Uit nieuwsgierigheid keek ik zoals velen naar de eerste
aflevering. Wij wonen amper 10 km van Zwevegem, de West-Vlamingen hebben ons
hart veroverd. Zou “Bevergem” dat kelderen? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
“Bevergem” is uniek. Met een scalpel wordt het dorpse (wijk
?) leven blootgelegd. Ongenadig horen en zien we steeds weer personages en
mensen die we kennen en… onszelf. De
kleine rivaliteiten. De jaloersheid op andermans geld. De streverigheid van
plaatselijke politiekers. Het moeten afstaan van een klein machtspositietje. Of
niet. De spanningen tussen koppels die in feite over onnozelheden gaan. De
stille wanhoop van mensen die hoe dan ook eenzaam zijn. En die ene, de
plaatselijke Freddy, waar je geen hoogte van krijgt, die aldus fascinerend is
en middelpunt.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Klinkt wat deprimerend, nietwaar? En toch was “Bevergem” ook
bijzonder geestig, voor wie het Vlaamse surrealisme kan inschatten. Kurt in zijn
winkel, zijn verliefdheid op een lesbiske, zijn teloorgang in zijn harnas… De hatelijke edoch hilarische Claude, wie kent er niet zo
iemand? En Danny, den Beir. DJ, voor mij de geweldigste van allen. Hoewel
Wantje, de tedere flik… Feitelijk teveel om op te noemen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Steeds weer voelde ik: moet ik nu lachen of wat? Was het
humor? Is dat humor, dat er schrapingen gebeuren op je ziel? Jazeker, da’s échte
humor. “Humor ist wenn man trotzdem lacht”<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Voor mij mag er nooit meer een nieuwe Bevergem komen. Schaamhaar
wel. Om het met Maaike Cafmeyer te zeggen:<br />
“Soms mag et wel e ké stekken é” een ongeschoren zin, die alles zegt.<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-65656273016521801052015-09-14T07:22:00.000-07:002015-09-21T03:48:55.077-07:00Onze Pa<div class="MsoNormal">
Nooit verwacht, maar het hakte er diep in. Onze Pa helpen
installeren in een RVT, ook al is het voorlopig maar voor een maand.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hem vergezellend terwijl hij traagzaam, weifelend, moeizaam
met zijn piepende rollator het gebouw doorkruiste, had ik weer de tijd om te
mijmeren. Zijn weliswaar prachtige kamer ligt helemaal op het lichtgevende einde
van een gang. Het is natuurlijk weer aan mij besteed om daar enige symboliek in
te ontwaren.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Nadat hij wat foeterde “Een maand, zo lang!” bleek dat “beginnende”
Alzheimer ook zijn zegeningen kan hebben. Hij was dat alras vergeten. Zeker
toen hij de twee toffe verpleegsters zag die hem daar gaan soigneren. “Amai, al
dat schoon vrouwvolk hier zeg!” Tja, zo wil ik ook oud worden… Bovendien woont
hij vlak naast de mama van een goede vriendin, en ze was al volledig op de
hoogte. Als dat maar goed komt …<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar dan dacht ik ook aan de Meester Walgraeve in “zijne
fleur”. Altijd gedreven en geëngageerd. Die destijds met zijn fiets vanuit
Deurle naar Deinze recordtijden realiseerde om les te geven. En ’s middags over
en weer kwam om te eten! Onvermijdelijk ook dacht ik aan de momenten toen ik
als 17-jarige met gebalde vuisten tegenover hem stond. “Zoude gij uw vader
durven slaan?” “Ja’k” Ik had een lange en late puberteit. Ben er feitelijk
nooit uit geraakt, zeker? Onze Pa had principes, maar in ’68… Wie mij kent
begrijpt het. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En dan nu. Hij is precies een halve meter kleiner geworden. Hij
had het er voor over om samen met ons naar het “rooklokaal” te gaan. Zijn
eerste Bastoske na veel te veel weken. Dat stralende gezicht, die zuchten van
genot, dat kan alleen een roker begrijpen. “Geertse jong, bedankt, bedankt” En
ik was blij dat ik hem dat kon geven. Hij vond het wel erg ver stappen maar
toen ik zei dat een genot een offer waard is was hij akkoord.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Iedereen wil oud worden. Maar oud zijn … Ik weet het nog
niet. Wel weet ik dat ik die kleine grote man nog alles wil gunnen!<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-7436152385983594052015-08-09T17:31:00.000-07:002015-08-23T03:10:07.575-07:00Dranouter 2015<div class="MsoNormal">
Aldus geschiedde dat we ons op zondagmiddag in goed gezelschap
spoorslags richting Dranouter begaven. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Na het nuttigen van een somptueuze maaltijd in de aan elkeen
aan te raden afspanning De Heksenstoel in
Loker wendden we de steven naar de geheel van sandalen en bolderkarren
voorziene festivalweide. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Onze eerste ecologisch verantwoorde pinten nuttigden we in
de Oxfam tent. Met zicht op de nederzetting van de Kringloopwinkel. Helaas
betrof het hier wel Maes Pils, maar kom, niet sikkeneuren. Want, mijn oor werd,
tussen de irritante Oxfam-dreunen van Regi door, getroffen door lieflijke
melodieën. Het bleek een instrumentale folk-band te zijn, met de vreemde naam
Baltic Crossing. Het betrof hier immers Denen, Finnen en Britten. Maar ze
maakten de Maes Pils ruimschoots goed!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar toen was het tijd voor een held uit mijn prille jeugd.
Die grijze pluimkes rond zijn gebeitste kop en zijn nog steeds ontwapenende
zelf, de fluwelen scheermesjes en zijn net niet vals zingen, Jan De Wilde pakt
mij nog altijd. En zeker toen hij zei: Ik was zo gelijk almeteens bekend, en
door zijn liedje te brengen mocht hij plots een plaat opnemen. Lieven
Tavernier, dames en heren. Mijne favoriet: De Fanfare van Honger en Dorst, dus.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En dat we intussen Nicole en Wim tegenkwamen was zalig, en
voor de rest moet ge niet weten waarom.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Want!!! Intussen waren de Waterboys bezig. Ik moet zeggen,
niet veel van verwacht. Maar kwam het nu door die Maes Pils? Ik vond het een
machtig optreden.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tussentijds was ik geniepig opgeschoven langs de ballustrade
tot bijna mid-stage. Want feitelijk was mijn enige target Flogging Molly. Na de
oorkauwgom, het fluweel, het gitaargeweld (drie voorgaande acts) ja dat moest
het worden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Welnu, het is het geworden. Een genadeloze fantastische
non-stop pletwals, een frontman die duidelijk zijn pillen niet gepakt had, een
groep die door zijn pretentieloze energie iedereen in brand stak, zelfs mijn
gezelschap dat de groep niet kende. Onvergetelijk optreden !! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=0krxo46Ifbo">https://www.youtube.com/watch?v=0krxo46Ifbo</a></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-83371092721085909532015-06-06T07:15:00.006-07:002015-06-08T05:20:11.566-07:00Rielemans !<div class="MsoNormal">
Pas op! Ik ken mijn letterkunde. Alzo doet de naam “Rielemans”
mij terugflitsen naar Elsschot, AKA Alfons De Ridder. Als “Laarmans” was hij
een stukje van zichzelf. Het lukte hem nooit om zijn droom te realiseren. Geen
talent, geen ballen. Maar een lieve mens. Laarmans, dus, hé.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Welnu, Rielemans, dat is een ander geval. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ge hebt daar een Nils
De Caster. Virtuoos op alles waar een snaar op staat. Met een machtige stem
bovendien, geroest door het leven. Ge
hebt Bruno Deneckere. Heb ik nog ergens een loftrompet staan? Dé singer songwriter
in de Vlaanders. Beiden bovendien kampioenen in de kurkdroge oneliners
tussendoor.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En neem nu eens Billy & Bloomfish erbij. Wreed schone
madammen, maar wat een artiesten ook ! Kenners weten dat wel. De Vlaamse
Melissa Etheridgen, op één of andere manier. Super !<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
OK, smijt daar nog eens Luiz Marquez bij. Dat blaast daar
maar op alles wat hij tegenkomt. Fe-no-me-naal !!!<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dan hebt ge Rielemans.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Als ge de kans hebt, be there !!! En geniet van hoe ze zijn,
hieronder<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=7TG7yHwLHrU&feature=youtu.be">https://www.youtube.com/watch?v=7TG7yHwLHrU&feature=youtu.be</a><o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-59416863845298083342015-05-26T12:05:00.001-07:002015-06-08T04:04:01.131-07:00Bo'drams en ik.<div class="MsoNormal">
Welnu, ik had weer eens een zotte inval. Eens een paar
uurkes met een van mijn talloze zusjes eindelijk weer eens naar Gent gaan. Stad
van mijn hart, ja, natuurlijk met diene Gantoise, weer opgeflakkerd.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe dan ook, de Smart geparkeerd in Sint-Denijs-Westrem en
dan samen Termont-gewijs de tram genomen. Zalig, hoor. Ge moet zelf niet
rijden, uzelf niet bedwingen om zichzelf alle rechten toekennende fietsers niet
als zwakke weggebruiker te toucheren, met de nodige zwakke
weggebruiker-processen als gevolg.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dienen tram doet eens “Ping”, en voor de
rest trekken al die bakfiets-tandem-enz velo’s zich daar geen bal van aan. Maar
ge zit op dienen tram. Zen.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En dan ziet ge hoe de Kortrijksepoort een stort is. Weliswaar
stellingen her en der. Maar zoveel leegstand, ongelooflijk. Wat een triestige
binnenkomst in Gent. Nu, op de tram kunt ge dat allemaal eens observeren.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
MAAR! Afstappen op de Kouter, slenteren naar de Korenmarkt, intussen passeren aan de Mokabon die daar
verdorie nog altijd zijn tafelkes trekt ! Intussen ook die imposante Stadshal bewonderd,
voor mij totaal geen vloek met het historische erfgoed van Gent. Belfort,
St-Baafs enz. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar natuurlijk moest deze escapade bij onze Nick Hollvoet
een “vree wijze” tussenstop kennen. OK, Nick is ne maat van mij. Maar hij heeft
daar een project… Huuuh project, zo’n voze naam. Nog erger dan “Ik heb zoiets
van”. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het is daar bij Bo’drams niet normaal. Totaal niet van deze
tijd. Zo speciaal, zo goedkoop, zo hartelijk. Zo geïntegreerd in de “Goestingen”
van Gent. Deinze zendt zijn zonen uit. Zusje en ik nuttigden elk twee
Gantoise-dinges. Ongelooflijk lekker (rond!!) brood, gemaakt in Deinze, Ganda
schellen, geweldige mosterd, ricola. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Neen, ik heb daar geen aandelen. Maar alweer een fiere
Deinzenaar, ben ik !<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-61296549585673482792015-05-07T05:25:00.000-07:002015-05-14T02:21:36.458-07:00Ach, Deinze, dat leeft niet.Zo af en toe hoor ik een of andere Deinzenaar mismoedig een opmerking maken: "Ach, Deinze, dat leeft niet". Terwijl mijn huidige stede, Waregem, eerder de reputatie heeft van te bruisen. Wat natuurlijk waar is.<br />
Maar Deinze Leeft!<br />
Allereerst een warme welverdiende proficiat aan KMSK, na de comeback van het jaar zéér terecht naar Tweede. En er zit nog groei in, hopelijk komen er nog meer supporters.<br />
Dan hebben we de Sparta, glansrijk kampioen!!! Schitterend toch? Twee topteams in een provinciestad.<br />
Qua sport zwijg ik dan nog over de turners, de ropeskippers, en wellicht vergeet ik nog één en ander. Oh ja, Thomas Van der Plaetsen bijvoorbeeld. Of die "Street-work-out" bende (of hoe heet dat). Mathias Deloof zorgt daar op zijn eentje voor enerzijds gezond sportief leven en anderzijds vanzelfsprekende "integratie". Mag ook wel eens aandacht krijgen dacht ik zo.<br />
Maar er is meer dan sport in Deinze, hoewel ik hier ook Gent-Wevelgem en Nokere Koerse wil vermelden. Pakje volk, toch?<br />
Zo hebben we het voorlopig nog cultureel centrum De Palace. Met dat fantastische toneelgezelschap "De Vereenigde Taal- en Kunstminnaars onder de kenspreuk Vooruit'. Welke prachtige voorstellingen brengen die ieder jaar, nietwaar? Amateurs, dus. Ja..<br />
Om maar te zwijgen over Martin Carrette, onze gewezen stadsdichter die intussen zowat overal in het Nederlands taalgebied bekroond wordt. En die zeer uitzonderlijke "Letters & Co", een boekhandel die Waregem helaas niet heeft.<br />
Diezelfde zaal biedt ons ook ieder jaar "Deinze Lacht". Waar Peter Lafosse, in samenwerking met "het Stad" telkens weer de talrijke bezoekers tranen laat lachen door het internationale kruim van, tjah, geestige dingen.<br />
Als ik eens het lijstje van van genodigden in "Goestingen" overloop, dan kan ik alleen zeggen dat Deinze Leeft.<br />
Eerst had ik Boudewijn, één van de legendarische cafébazen in Deinze. Wel, er zijn nog altijd héél toffe cafés in Deinze.<br />
Dan Martin De Baerdemaker, Dé man die het leven in Deinze in beeld brengt. En hij heeft het er druk mee.<br />
John Lammertyn, bezieler van het toneel.<br />
De Burgemeester, boeiende verhalen in verband met zijn ervaringen met optredens en artiesten. Géén politiek.<br />
Nick Hollevoet, die de Belleman in Deinze op zeer korte tijd een plaats gaf.<br />
Nadine Heyndrickx, fantastische zangeres, openbaring voor vele Deinzenaren.<br />
Kris Verleyen, die tegen wil en dank met de Brielpoort zal verbonden blijven. Hoogdagen voor concertliefhebbers.<br />
En ja Deinze Leeft!, want langs deze weg kan ik exclusief zeggen dat mijn laatste genodigde Jo Landuyt is, oa gynaecoloog. Als die er niet voor zorgde dat Deinze leeft?<br />
<br />
<br />geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-36936459042944008242015-04-23T03:54:00.001-07:002015-04-24T01:31:45.766-07:00Hersenhap!<div class="MsoNormal">
Zeker 45 jaren gingen voorbij sinds ik mijn eerste Humo
kocht. En ik was meteen verk(n)ocht. Het was de TTT-club die mijn evangelie
werd en bepaalde welke LP’s ik kocht met mijn schaarse spaarcentjes en de
sponsoring door mijn oma. (TTT= Tieners Toppers Treffers, klinkt nu belachelijk)
Je mocht echt naar de Music Man in Gent gaan en blindelings kopen wat
recensenten als Guy Mortier, Marc Didden, Karel de Knagger, Frank Vander Linden
en natuurlijk ook Charlie Poel of de betreurde Marc Mijlemans (MM) aanprezen als
“must have”. Mjah, als ik mijn vinyl overschouw, mooie collectie.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
“Mijl op Zeven” door MM was fenomenaal. Waardige opvolger,
in Dwarskijker, is de immer (droef)geestige Rudy Vandendaele, vlijmscherp,
taalvirtuoos, rake observatie, vertolker van mijn gevoelens over het
televisielandschap. Ook als interviewer speelt hij in de hoogste liga.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als er dan in Humo een gesprek verschijnt van zijn hand met
dat andere fenomeen Hugo Matthysen, die ook enige renommee geniet als Clement
Peerens, is het smullen geblazen. Trouwens, telkens ik de Gamma betreed kijk ik
onwillekeurig uit naar een “beiteltjeuh of een hamertjeuh”…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het ging deze keer over de nieuwe muziektheater-productie “De
hersenhap” waarin Matthysen een vorm van zichzelf brengt in het gezelschap van
de bevallige dames Karlijn Sileghem en Tine Embrechts. Ook Ronny Mosuse is mij
niet onbekend (Radios, CPeX). Het gaat over twee ietwat onzekere actrices die
als bijverdienste een snackbar opzetten. Wellicht iets wat men in de boekskes
geneigd is een “pop-up” te noemen. Fastfood voor de maag wordt er niet
verkocht, wel voor het brein. Voor 14 euro koop je er een onderwerp om ter
plekke en onder begeleiding over na te denken. Welnu, indien dit bestond, ik
ging er heen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Allereerst was ik in het interview bekoord door een aantal
uitdrukkingen van Matthysen. “Solipsistisch dadaïsme”, “hoogstpersoonlijke
kneuterigheid”, “popkennerij”, “verkapte kretologie”… behoorlijke hersenhappen
waar ik als taalfreak al uren zoet mee ben. Dit zonder 56 euro te betalen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar dan volgen er een aantal vragen die blijkbaar in <a href="http://agenda.gva.be/agenda/e/de-hersenhap/17ce34f1-aac4-4e1f-82ff-df0092e895f2">“De
hersenhap”</a> kunnen aangekocht worden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Zoals daar zijn:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
“Bestaat God?” Matthysen: Een interessantere vraag is: ‘Moeten
wij in God geloven en zoja waarom?’<br />
“Moet ik de harde waarheid vertellen of zwijgen?”<br />
“Is geluk saai?” “Is een saai leven een voorwaarde voor geluk?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Nu al vragen die mij niet loslaten. Ik wil naar die voorstelling gaan!<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-77711844966416709972015-04-19T13:06:00.000-07:002015-04-20T05:04:08.366-07:00De Rassing<div class="MsoNormal">
Soms gebeurt het dat je nog het échte voetbal kan meemaken.
En dit overviel mij zomaar. Ik was uitgenodigd naar het Mirakelstadion, te
Waregem.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Reeds voordien, bij een geweldige vol-au-vent-met-frieten, werden de kansen ingeschat tegen het oppermachtige Knokke, middenmoter in
Bevordering. De kansen voor de thuisploeg met de heerlijke naam Koninklijke
Racing Waregem waren nihil tegen de invités van Knokke. Geld bij de vleet,
ginder.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De “Rassing” deed zijn uiterste best, moest niet onder doen,
maar verloor. Erg. Zelfde probleem van Essevee trouwens. Nen assist-gever en
een scorende spits, please?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Maar het gaat mij over weemoed. Ik vind het het zalig te
vertoeven tussen supporters die nu al bedenkingen maken: “Maar tnaaste jaar in eerste
provinciale…”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Na de wedstrijd begaf ik mij weer naar buiten, voor het roken
van een sigaret. Het stadionneke was leeg. Ik overschouwde de lege tribunes, het écht prachtige grasveld. Zo leeg, zo mooi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Een mijmering overviel mij. Ik zag een wedstrijd met tja eerder
middelmatige spelers, hoewel sommige ouders daar andere ideeën over hadden. En
plots zag ik ook jonge gastjes, die zich het pleuris speelden om ooit Messi,
Company of Hazard te worden. Vruchteloos? Je weet het nooit.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik voelde ook het bestaan van de ouders, die zoveel keer per
week de zeun naar het voetbal brengen, de droom misschien?<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Welnu, de sterkte van de Rassing is: vriendschap. Zelden ben
ik als buitenlander zo warm onthaald. Zo’n geestige bende zeg!<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-39509442824187366342015-01-23T08:26:00.001-08:002015-02-08T03:58:45.904-08:00"Goestingen" tot nu toe<div class="MsoNormal">
Reeds lang voor “Alleen Elvis blijft bestaan” had ik het
idee voor het radioprogramma “Goestingen” op Radio Tequila. Mensen die iets
voor Deinze betekenen hun eigen keuzes van muziek laten brengen en aan de hand
daarvan babbelen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En zie, ik kreeg de kans op Tequila. Totaal onverhoopt was
zowat iedereen die ik contacteerde meteen akkoord om te komen, op die speciale
dinsdagavond. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het begon met Boudewijn Vergeylen. Samen met zijn vrouwke
ikoon van The Crazy Pub. Een héérlijke uitzending op zijn Boudewijns. Pas op,
de bedoeling is dat het de uitzending van mijn genodigde wordt. Welnu, met
Boudewijn, in gezapig deinzes, ik kon mij geen betere opener dromen. Van het
ene goede muziekske naar het andere. Dit alles gespijsd met beklijvende verhalen.
Op de Eiffeltoren klimmen om aan de hand van ballons te weten waar The Stones optraden in
Parijs? De ongelooflijke muziekkeuze van Boudn in zijne café? Clapton, Pink
Floyd, JJ Cale, enz. En nog steeds bezeten van goede muziek. En van cactussen,
hallo. Ik kreeg er eentje cadeau, ereplaats in ons huizeke.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Toen kwam Martin De Baerdemaeker. De foto- en video man die
Deinze vereeuwigt. Martin bracht een boeiende biografie mee, zowel qua verhaal
als qua muziek. Waarlijk een boekje, met foto’s en songteksten en al. Voor de
tweede keer een bewijs hoe totaal andere muziek belangrijk is voor mensen. De
bedoeling van dit programma dus. Maar bovendien opende Martin andere sluizen,
die van zijn persoonlijke problemen ooit. Ademloos en respectvol was mijn
attitude.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Beetje nerveus, jawel, was ik om John Lammertijn te
ontvangen. Je moet weten, hij was mijn regisseur in “Vooruit”. De reden voor
mijn uitverkoren rol was: “Geert jong, ik heb een rol die op jouw lijf geschreven
is. Een rebelse dronkaard” Dat rebels, zeker en vast, dienen dronkaard: na de
voorstelling, sorry wie het tegendeel beweert. Anyway, het was “Cyrano”, van in
mijn jeugd het meest romantische toneelstuk ever. Maar ik zal dit nooit
vergeten. Toen het publiek binnenkwam zat ik op de scène, met zgn fles wijn,
de mensen te groeten. Zat zijnde ;-) En ik wuifde iedere bezoeker een welkom
toe, en het gewuif was wederzijds</div>
<div class="MsoNormal">
En toen stormde Kurt Deschepper de zaal in
en begon mijn tekst. “Ragueneau…” Anyway, John is een fameuze regisseur en
acteur.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar… zijn muziekkeuze en zijn verhalen, ja hallo. Even discreet
vermelden dat ik toch wel zeer ontroerd was toen John het lied van de Tin Man
opdroeg aan zijn overleden vriend Wim. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Het blijft en zal blijven een programma waarvan ik denk dat
vooral ik het voorrecht krijg om even inkijk te hebben in het leven van zulke
fascinerende mensen. Bedankt !<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-46763775622920931312014-12-02T05:58:00.000-08:002014-12-10T09:27:38.642-08:00Humor en ik<div class="MsoNormal">
Het woord “humor” komt uit het oude Grieks en betekent “vocht”
of “sap”. Men dacht toen namelijk dat lichaamsvochten de stemming van de mens
regelden. Nu, die mannen waren nog zo dom niet. Bijvoorbeeld in hoge nood het
wateren nakijken, mens, dat kan deugd doen. Om over andere sappen maar te
zwijgen.<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tegenwoordig kijken wijzelf bijna geen TV meer. Althans niet
volgens de heiligmakende kijkcijfers. Het Nieuws, een documentaire, The Big
Bang Theory, een film die we al drie keer zagen, voetbal soms, OK. Maar al die
panelprogramma’s waar telkens weer dezelfde mensen opduiken, op humoristische
wijze BV’s genoemd, die zeer geprogrammeerd in vooraf geschreven moppen
uitbarsten, hierin gesteund door een applausmeester die het spontane edoch
irritante gelach op de tribunes moet uitlokken, neen, bedankt.<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Evenmin ben ik gecharmeerd door een bepaald soort “stand-up”
comedians wier enige doel lijkt: shockeren, brute schuttingpraat verkopen,
verhalen waarvan je denkt: komt hier nu nog een pointe die min of meer grappig
is? Nee dus. En maar lachen, die toeschouwers. En dan stel ik mezelf weer
vragen. Zijn al die mensen zo vulgair, ze zien er nochtans deftig uit, niet
zoals stomdronken voetbalsupporters die om 3 uur ’s nachts in de kroeg gore
alle limieten tartende praat verkopen. Of schuilt er achter die lach een
wanhopige behoefte? Aub, comedian, schreeuw eens al mijn frustraties uit, dan
heb jij het gedaan, en ik mag lachen.<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Voor mezelf is humor
een levenshouding. Pas op, ik geef het toe, een pantser ook. Beetje zoals bij
Luc De Vos zeker. Zelf kan ik genieten van momenten waar ik mensen even op het
verkeerde been zet, weliswaar liefdevol. Zo zaten we eeuwen geleden op de bus
met mijn 5<sup>de</sup> handel die op weg naar Keulen voor het eerst een
moderne windmolen zag. En ze vroegen: “Meneerke, waddisda?” En ik vertelde hen:
“In die vallei hier kan dat in de zomer geweldig warm worden, en dan zetten ze
diene ventilateur aan”. En ze geloofden het. En die keer dat ik aan de kassa
stond met shampoo en maandverbanden en de caissière vroeg: “Meneerke, van dat
ander merk zijn er kortingbons” waarop ik antwoordde “Jamaar, ’t is toch niet
voor mij”. Die blik…<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik houd van milde situatiehumor. Scènes uit de alledaagsheid
die uitvergroot worden tot iets grappigs. En een nog veel te vaak vergeten
meester (in beide betekenissen) is Piv Huvluv. De bescheidenheid zelf. Daar
lachen wij ons tranen mee. En hopelijk u ook, maar ge moet uw talen kennen. Een
fragment, neem efkes je tijd. En lach zonder schaamte.<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=OZaSKn9Cp-4">https://www.youtube.com/watch?v=OZaSKn9Cp-4</a><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6060470117863295690.post-24771863544204839292014-11-14T07:58:00.003-08:002014-11-17T02:40:16.717-08:00Derek, vrienden en ... Vito!<div class="MsoNormal">
En zo begaven wij ons geheel opgewekt naar de wereldstad
Sleidinge, ook bekend als Sléine. Bij aankomst bleek het over Evergem te gaan. Cultureel
centrum “De Stroming” genaamd, hetgeen ons stimuleerde om na de lange rit met
de nodige opluchting de urinoirs te bezoeken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En zie, we stonden op de “guest list” wat betekende dat we
op de eerste rij mochten post vatten in goed gezelschap. Oude en nog steeds
goede vriend Jan De Vos (ex-Machines, ex-Derek & The Dirt), de Patrick
(ex-bas bij Derek & The Dirt). Een paar rijen verder Piv Huvluv. Kortom,
schone compagnie.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Enfin, ze kwamen op het podium om de nieuwe CD van Derek
voor te stellen. “Onder de wolken”. Topmuzikanten, évidemment. Luc Van den
Bosch op percussie, Hans Van Oost gitaar (een lust voor het oog), de onmisbare
Vis (Yves Meersschaert) op klavieren en sturende regisseur, een madammeke
Marie-Anne, met trompet, én de legendarische Mr Cool Mario Vermandel. En Derek
zelf of course.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Kortom, gelaarsd en gespoord voor een topprestatie, geheel vervuld
van adrenaline en toch wel wat zenuwen. Maar ze vlamden er meteen in. Vraag me
niet met welk nummer. ‘In haar plooi’ misschien? Desalniettemin, Derek en
vrienden brachten naast de nieuwe CD ook een keur van nummers uit het intussen
rijke repertoire van Derek. Van “Rosie” tot “Oui je t’aime, van “Onder Stroom”
tot “Ca va mon ami”. Genieten van het eerste moment tot het laatste, fun en
diepe emoties van Mijnen Dichter Die Zingt, de vleesgeworden passie op een
podium.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Doelbewust heb ik één iemand niet vermeld, en wel Vito, zoon
van Derek. Eerlijk gezegd, ik kon er mijn ogen niet van af houden. Wat een
podium-présence, wat een beleving toont hij, wat een goede muzikant, wat een
schone jongen. Soms prachtige momenten aan de piano, en nu reeds gekruld over dat
gitaarke gelijk zijn vader. Prachtige tweede stem ook. En de blikken tussen
vader en zoon, ik krijg er nog kiekenvel van. Liefde, trots, zo mooi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Alles bij elkaar, als verwende Derek-minnaar, waren dat
missschien wel mijn mooiste momenten. Oela, dat oud nummerke met Vis en Derek
alleen op het podium, goosebumps!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Kortom, alweer een memorabele avond.<o:p></o:p></div>
geert walgraevehttp://www.blogger.com/profile/14410526179314088931noreply@blogger.com