Als alle mensen cowboys waren…

dan zou de wereld er heel anders uitzien. Aldus zoon Jenkins, erfgenaam van een Vlaams Western-stadje, hem nagelaten door zijn vader “Wild Bill” Jenkins. Deze prille zestiger, Dirk,  wordt geconfronteerd met het failliet van het stadje, enkele jaren nadat de wekelijkse show-ophanging van zijn vader fataal mislukte.

Femke en Jelle zijn de overnemers, en Butch (Dirk) heeft daar moeite mee. Hij is namelijk de verpersoonlijking van het witte would-be straighte alfamamannetje waar ik mijzelf bij reken.

Femke en Jelle willen er een Educatief Klimaatneutraal Ervaringsgericht Multicultureel Ecocentrum van maken.

“Butch heeft problemen met Granola, klimaatspeeltuintjes, therapeutisch aaien van verantwoorde dieren, niet zijn wereld. Zo zijn daar de “vergeten groenten”. Zever, aldus Butch. “Voeder uw kinderen eens pastinaak of koolrabi. Ze zullen dat inderdaad nooit meer vergeten.”

Ook de supermarkt met eerlijke groenten leidt tot twijfels. Achter de groentenrekken duikt in de verbeelding van Butch iemand op met een pistool die de aardappelen en boontjes bedreigt. “Zijn jullie eerlijke groenten, ja of nee?” Verbaast het iemand dat de teksten van de hand van Hugo Matthysen zijn?

Op een bijzonder subtiele wijze maakt Lukas Van den Eynde, althans zijn personage, komaf met de stereotypen rond de bakfiets-cultuur. Hij voelt zich daarbij vervreemd, de zekerheden en rituelen van vroeger zijn weg.

En tussendoor niet te vergeten, de prachtige live muziek. En Lukas die vantijds zichzelf te buiten gaat aan exuberante solo-linedances. Heerlijk!

Dit is een voorstelling die nooit verveelt, die confronteert en amuseert. Die je van een lichte glimlach naar een theaterbrede smile brengt en zelfs hier en daar tot proesten of schateren.

Meer van dat!

Onheil in Black Creek
De Schakel Waregem, 15 oktober 2021