Als alle
mensen cowboys waren…
dan zou de
wereld er heel anders uitzien. Aldus zoon Jenkins, erfgenaam van een Vlaams
Western-stadje, hem nagelaten door zijn vader “Wild Bill” Jenkins. Deze prille
zestiger, Dirk, wordt geconfronteerd met
het failliet van het stadje, enkele jaren nadat de wekelijkse show-ophanging
van zijn vader fataal mislukte.
Femke en
Jelle zijn de overnemers, en Butch (Dirk) heeft daar moeite mee. Hij is
namelijk de verpersoonlijking van het witte would-be straighte alfamamannetje
waar ik mijzelf bij reken.
Femke en
Jelle willen er een Educatief Klimaatneutraal Ervaringsgericht Multicultureel
Ecocentrum van maken.
“Butch heeft problemen met Granola, klimaatspeeltuintjes, therapeutisch aaien van
verantwoorde dieren, niet zijn wereld. Zo zijn daar de “vergeten groenten”. Zever,
aldus Butch. “Voeder uw kinderen eens pastinaak of koolrabi. Ze zullen dat inderdaad
nooit meer vergeten.”
Ook de
supermarkt met eerlijke groenten leidt tot twijfels. Achter de groentenrekken
duikt in de verbeelding van Butch iemand op met een pistool die de aardappelen
en boontjes bedreigt. “Zijn jullie eerlijke groenten, ja of nee?” Verbaast het
iemand dat de teksten van de hand van Hugo Matthysen zijn?
Op een
bijzonder subtiele wijze maakt Lukas Van den Eynde, althans zijn personage,
komaf met de stereotypen rond de bakfiets-cultuur. Hij voelt zich daarbij vervreemd,
de zekerheden en rituelen van vroeger zijn weg.
En
tussendoor niet te vergeten, de prachtige live muziek. En Lukas die vantijds
zichzelf te buiten gaat aan exuberante solo-linedances. Heerlijk!
Dit is een
voorstelling die nooit verveelt, die confronteert en amuseert. Die je van een
lichte glimlach naar een theaterbrede smile brengt en zelfs hier en daar tot
proesten of schateren.
Meer van
dat!
Onheil in
Black Creek
De Schakel Waregem, 15 oktober 2021
