Oud zijn

Toen ik 14 was en kreeg ik les van iemand die 45 jaren telde en toen dacht ik "Oude kerel, saai, zo wil ik nooit worden."

Op mijn 17de, in 1968, broebelde het in mijn kop. Ik had sommige leraars die vastgeroest bleven in het "ex-cathedra"-onderwijs. Les geven van achter de lessenaar/annex preekstoel. Generatiegenoten begrijpen dat ik het hier over de clerus heb. Priesters die altijd het grote gelijk hadden, die ons in de godsdienstles een paar weken agenda lieten invullen met als onderwerp "De Verkering". Nooit over gesproken.

Van een braaf schaapke werd ik iets rebelser. En ik zwoer dure eden. Nooit zou ik zulk een conservatieve zak worden.

Aan de unief in de Germaanse werd het een soort paleontologie. De T-Rex prof. Derolez wilde mijn geliefde sauriër prof. Schrickx oppeuzelen. Ik was een fan van Schrickx. "Et ierste wa ge moet liere da ies beoorlek proate". Ik behaalde bij hem een dikke onderscheiding. Bij Derolez -8. "Mijn broer heeft een garage. En hij heeft personeel nodig. En ze moeten geen Germaanse gedaan hebben. Iets voor u misschien?" Bij hem kende ik geen Engels, bij Schricks had ik onderscheiding.

Hoe dan ook, deze morgen drong het tot mij door dat ik weldra 70 word. Ouder dan die knarren van wie ik les kreeg.

Ik ben zelf een knar, zeg!