Triestig
gewijs bedachten we: “Toeme, ’t is weer Deinze Lacht, weeral”. Gelukkig, we
hebben een abonnement, dus we kwamen zeker. Trouwens, we hadden uiteraard uit
het oog verloren dat we bovendien sponsor waren. Van, houdt u vast, Joost Van
Hyfte.
Joost Van
Hyfte, da’s niet echt een naam om beroemd mee te worden, dachten we zo. Naar
mijn ervaring, iemand met die naam is den braafsten in de 6de
Handel. Alles op tijd afgeven, schone punten voor Boekhouden. Glunderende
ouders op het oudercontact want hij had 78%. Als ge Joost Van Hyfte heet, tja,
dan wenkt de middelmaat.
Vanaf de
eerste minuut lanceerde Joost zich echter als een onverbiddelijke speer. Het was
meteen bingo in de Palace.
Een hels
tempo van fijne grappen, nooit vulgair, misschien soms randje weg, nooit over
de limiet. Tranen gelachen. Citaten, neen kan ik niet vermelden, zo snel.
Na de pauze
werd er écht gekookt. Een diamantair en eega werden ter scène geroepen,
geestig. En toen werden receptjes écht klaar gemaakt.”Ne keer de wijn proeven?”
Na een gretige ja zette Joost de fles aan zijn mond. En keurde de wijn goed.
Mijn
blijvertje: “Islam tomatjes”, het velleke is er al af. En na een knalleke:”Ja,
die islam tomatjes, vantijds ontploft er zo eentje.”
Och, het
het is mijn moeilijkste blog ever. Want Joost Van Hyfte, ge kunt dat niet
verwoorden. Ge moet het gewoon meemaken…
