Zeker 45 jaren gingen voorbij sinds ik mijn eerste Humo
kocht. En ik was meteen verk(n)ocht. Het was de TTT-club die mijn evangelie
werd en bepaalde welke LP’s ik kocht met mijn schaarse spaarcentjes en de
sponsoring door mijn oma. (TTT= Tieners Toppers Treffers, klinkt nu belachelijk)
Je mocht echt naar de Music Man in Gent gaan en blindelings kopen wat
recensenten als Guy Mortier, Marc Didden, Karel de Knagger, Frank Vander Linden
en natuurlijk ook Charlie Poel of de betreurde Marc Mijlemans (MM) aanprezen als
“must have”. Mjah, als ik mijn vinyl overschouw, mooie collectie.
“Mijl op Zeven” door MM was fenomenaal. Waardige opvolger,
in Dwarskijker, is de immer (droef)geestige Rudy Vandendaele, vlijmscherp,
taalvirtuoos, rake observatie, vertolker van mijn gevoelens over het
televisielandschap. Ook als interviewer speelt hij in de hoogste liga.
Als er dan in Humo een gesprek verschijnt van zijn hand met
dat andere fenomeen Hugo Matthysen, die ook enige renommee geniet als Clement
Peerens, is het smullen geblazen. Trouwens, telkens ik de Gamma betreed kijk ik
onwillekeurig uit naar een “beiteltjeuh of een hamertjeuh”…
Het ging deze keer over de nieuwe muziektheater-productie “De
hersenhap” waarin Matthysen een vorm van zichzelf brengt in het gezelschap van
de bevallige dames Karlijn Sileghem en Tine Embrechts. Ook Ronny Mosuse is mij
niet onbekend (Radios, CPeX). Het gaat over twee ietwat onzekere actrices die
als bijverdienste een snackbar opzetten. Wellicht iets wat men in de boekskes
geneigd is een “pop-up” te noemen. Fastfood voor de maag wordt er niet
verkocht, wel voor het brein. Voor 14 euro koop je er een onderwerp om ter
plekke en onder begeleiding over na te denken. Welnu, indien dit bestond, ik
ging er heen.
Allereerst was ik in het interview bekoord door een aantal
uitdrukkingen van Matthysen. “Solipsistisch dadaïsme”, “hoogstpersoonlijke
kneuterigheid”, “popkennerij”, “verkapte kretologie”… behoorlijke hersenhappen
waar ik als taalfreak al uren zoet mee ben. Dit zonder 56 euro te betalen.
Maar dan volgen er een aantal vragen die blijkbaar in “De
hersenhap” kunnen aangekocht worden.
Zoals daar zijn:
“Bestaat God?” Matthysen: Een interessantere vraag is: ‘Moeten
wij in God geloven en zoja waarom?’
“Moet ik de harde waarheid vertellen of zwijgen?”
“Is geluk saai?” “Is een saai leven een voorwaarde voor geluk?”
“Moet ik de harde waarheid vertellen of zwijgen?”
“Is geluk saai?” “Is een saai leven een voorwaarde voor geluk?”
Nu al vragen die mij niet loslaten. Ik wil naar die voorstelling gaan!
