donderdag 30 augustus 2012

Laatste schooljaar 1

Hoe kon het anders beginnen dan met een personeelsvergadering!


Uiteraard zal geen mens mij geloven als ik schrijf dat ik laaiend enthousiast vertrok, deze ochtend. En terecht.



Pas op, het is heerlijk de collegaatjes weer te ontmoeten, enfin de meeste toch. Handje en/of kusjes, “goede vakantie gehad”, of van de goedbedoelende lievekes “genoten van een fijne vakantie?” Veel te lang om te antwoorden, gezien de moeilijke weken die ik achter de rug heb. Maar lief. Met die oude kerels, niks van lief of zo, is het altijd geestig natuurlijk. Om het in het ABN te zeggen: “We weten bescheed”



Na al die jaren, debuut in 1975, ben ik in feite een beetje moe. Ik benijd die jonge gastjes die helemaal opgeladen het nieuwe schooljaar verwelkomen. Hartverwarmend, die jongskes die vol idealen en verwachtingen, en blij dat ze een job hebben, er volledig klaar voor zijn. Nu, ik stond wel versteld van het aantal zwangere buiken, die de vergelijking met de mijne moeiteloos doorstonden. Jongskes die dra de borst, de pamper en de bakfiets zullen hanteren om de nieuwe jeugd een prachtige toekomst te gaan bezorgen. Allemaal toffe vrouwkes die ik in de loop van mijn laatste jaar niet meer zal terugzien.



Ik juich ook mijn ietwat oudere collega’s toe die zich niet storen aan mijn lichtelijk cynische commentaren en nog steeds ervoor gaan. Oude grumpy kerel, ben ik intussen.



Pas op, lieve lezer, nog één keer, nog één schooljaar ga ik mij smijten. Niet voor digitale plannings en aanverwanten, niet voor vruchteloze vergaderingen, niet voor wilde energievretende ideeën. Wel voor diegenen waarvoor ik startte: mijn leerlingen. Nog één jaar valt de deur dicht achter mijn gat met mijn klas. Nog één jaar doe ik waar ik voor koos en voor gemaakt ben. Nog één jaar leraar zijn.