vrijdag 7 juni 2013

Klein Gijzel



Het houdt maar niet op. Uitnodigingen allerhande voor “afscheid”, “viering”. Blijkbaar onafscheidelijk verbonden met: pensioen.
Sinds 1975 was ik een welkome gast in Het Onderwijs. Ik had toen nog haar, ik bedoel op mijn schedel, maar toch ook al op mijn tanden hoor.  Parka’tje, Palestijnensjaalke. Een idealistje die het onderwijs eens ging veranderen, dus. Hmm. Steno en dactylo, Handelscorrespondentie Nederlands en Frans, niet echt de vakken waarin ik de gevestigde structuren op hun grondvesten deed schudden.
Maar! Mijn grote mentor EH Dierickx die me uit een diep dal het onderwijs insleepte prentte mij in: Geertje, ge moet streng zijn, maar ge moet uw gastjes graag zien. Geef toe, een moeilijke spagaat: ge ziet hem graag en hij is gebuisd voor Franse Corr., toen nog een buisvak.
Welnu, sindsdien heb ik niemand ooit nog gebuisd. En dat was niet moeilijk hoor. Ik begon te luisteren naar mijn leerlingen EN zij naar mij. Tijdens de lessen konden we toen die tijd nemen. Hun leven in het weekend, mijn liefde voor muziek. En zie, ze studeerden voor mijn vakskes, want wij zagen elkander graag.
En dat brengt mij terug tot al die vieringen en afscheiden. Wie mij een beetje kent weet dat dit totaal niet aan mij is besteed. Ik denk dat ik met zowat al mijn collega’s op een heel goede manier heb kunnen samenwerken. Zij het in Sint-Vincentius of voorheen in het College.
Kan een leraar mooier gehuldigd worden dan door oud-leerlingen? Zijn zij het niet die je vertellen of je leraarschap enige betekenis had?
Welnu, mijn oud-leerlingen vervullen mij met vreugde. Dat ze mij omarmen, vragen hoe het gaat, alles nog steeds vertellen. Da’s pas een viering.
Die sloebers van destijds hun verhaal mogen horen. Zo waren wij onlangs in een herberg Klein Gijzel genaamd. Uitbater: een lieve sloeber die destijds zijn zesde moest overdoen.
Wij maakten mee: een uitbater die zo lief was om vantijds eens met ons te praten, maar die het heel druk had. Maar telkens weer terugkwam met liefde.  Een kerel uit één stuk die initiatief durfde te nemen. En het ziet er goed uit,  daar in Gijzenzele!