dinsdag 12 november 2013

Staf Steegmans en De Mogelijkheden

Met hartenpijn kropen we uit onze zetel en doofden de gezellig gloeiende haard teneinde ons naar “Deinze lacht” te spoeden. Wat een rotweer alweer, die zaterdagavond 9 november. Op de Markt van Deinze was er natuurlijk geen parkeerplaats, zoals gewoonlijk. Wel gigantische kale ruimtes met arty gekleurde vlakken en ook vele fonteintjes, alsof er nog geen water genoeg was.  Uiteindelijk de wagen kwijtgeraakt en met een krakemikkig skelet naar de Palace gestrompeld. Om maar met een eufemisme te zeggen dat het enthousiasme eerder matig was. Maar ja, abonnement, hé.
En deze opofferingen dienden wij ons te getroosten voor … Staf Steegmans en De Mogelijkheden, godbetert. Staf wie? En de wat? Bovendien werd mijn zo geteisterde rechterhand definitief fijngemalen door de hartelijke begroeting door de vele “Deinze lacht”-vrienden die we eindelijk weer ontmoetten.
En nu verwacht u wellicht de “Maar…” Welnu, u heeft gelijk.
Maar… Bij onze intrede in de legendarische zaal had ik meteen een warm gevoel. Het podium was rijkelijk voorzien van instrumenten en micro’s. Een imposante achtergrond met een door gele lampjes gespeld “Staf Steegmans” en boven de scène een discobol waren een nostalgische hint naar wat komen zou.
En zie, van bij het begin was de zaal meteen verkocht. “Onze” Jits Van Belle zorgde voor de eerste lachsalvo’s. Als dominante stage-manager verwelkomde ze ons in een 20-tal talen en vertelde ons wanneer we spontaan moesten applaudisseren. Achteraf bleek dat dit personage de hilarische lijm zou zijn tussen de verschillende acts.
Het orkest kwam op, en het achtergrondkoortje begon er aan. Een heer in fijngesneden disco-pak, een dame in nauwsluitende glitterjurk, beiden voorzien van een overdadige blonde pruik. Dit als entree voor de wereldberoemde zanger die net terug was van een succesvolle tournee in Zuid-Afrika. En daar was hij dan. De lichtjes op het gigantische paneel begonnen te flikkeren en Hij deed zingendgewijs zijn intrede. Staf was gehuld in perfect disco-kostuum en blonde ruim zittende pruik. Hij zong perfect, maar vooral de discrete edoch sexy heup-moves veroverden ons hart.
Het perfect gebrachte repertoire bestond uit oercovers uit de disco-tijd, die Mathias Sercu (AKA Staf Steegmans) had voorzien van spitse erg geestige teksten. Tussendoor kwam zothoofd Maaike Cafmeyer als drie verschillende “special guests” ook pleznate dingen doen. Maar het meest moest ik toch lachen met Jits Van Belle. Vooral haar dansmoves bij de ABBA cover “Man van Mia” waren onvergetelijk.
Kortom, het was een heerlijke, grappige en wervelende show. Een zalige campy pastiche, virtuoos gebracht door de negen (!!!) artiesten.

Leve het abonnement op Deinze lacht! Alweer werden we verrast!