Het regent. Een grijze hemel blijft over ons vallen. Ideaal weertje om nostalgisch te worden. Vraag is natuurlijk waarom ik plots aan deze dame denk.
Wel, het regende toen ook. 7 november 1988. Beatrijs Kamoen. Deze mevrouw noemde zichzelf een Siberische Alt. Ze pleegde op TV een song genaamd: "Liefde in de maneschijn".
http://www.youtube.com/watch?v=ICJsauZYQYU
Destijds overviel mij plaatsvervangende schaamte. En medelijden. Madammeke toch, u zo belachelijk laten maken.
Ja, ik heb vaak over Beatrijs Kamoen nagedacht, haar getoetst aan andere volkse figuren die op TV hun nek uitstaken.
Maar Beatrijs bleef boven drijven. Hoe meer je naar dit onding luistert, hoe fascinerender het wordt. De onwaarschijnlijke sérieux waarmee ze deze tekst produceert, het dichtknijpen van de neus om een stationsmededeling te doen, de fierheid en spontaneïteit waarmee ze haar Siberische Alt aan de wereld liet kennen.
Ik wilde Beatrijs met deze column efkes eren, leve die mensen die zonder complexen zichzelf durven zijn. En ik vroeg me af, hoe zou dat nu zijn met die vrouw. Leeft ze geïsoleerd in een huizeke, bang om mensen te confronteren?
Maar ge moet ze ne keer googelen, lieve lezer. Beatrijs Kamoen is alive and kicking!
En liefde in de maneschijn, zijn er ergens mensen die daar NIET naar verlangen?
