Op reis gaan is terugkeren geworden.
Tien voor zeven zitten we in Gent op de Thalys richting Paris, Gare du Nord. Een goed voorbereide trip, geen gechronometreerd bezoek, eerder een lijstje met opties. Reeds twee uur later zijn we ondergedompeld in het kleurrijke gezellig drukke amalgaam van de legendarische metropool.
Een uurtje later is er het Panthéon met de tijdloos trage Slinger van Foucault die geruisloos het draaien van de aarde bewijst en per uur de vergankelijkheid des mensen illustreert. Knoken van helden uit mijn jeugd zijn hier geïnhumeerd. Victor Hugo, Voltaire, Zola, Rousseau... Daarna een wandeling naar de Rue Mouffetard, waar Descartes woonde. Je pense donc je suis, nog steeds. Een terugkeer naar de Franse les van EH Vernaeve.
Een chronologisch verslag zou mij te ver leiden, verleiden tot lyrische uitspattingen zoals bijvoorbeeld over St-Germain-des-Prés waar we toch binnengingen “Chez Georges”, volledig authentiek afgebladderd voormalig rendez-vous des artistes, musiciens, écrivains et philosophes d’antan. Terugkeer naar ’69.
Hartje Parijs de sublieme Moorse moskee bezoeken, en de volgende dag l’Institut du Monde Arabe. Flashback. Leerden we niet ooit over de slechtheid en het heidense van de “muselmannen”? Wat een prachtige beschaving was dat.
Een (door de Romeinen uitgevonden) katapult naar de middelbare geschiedenislessen en evenzeer naar Asterix: het oudste monument van Parijs is een Romeinse arena, l’Arène des Lutèces. Lutetia. “Caesar appropinquare dicebatur” moest ik in het derde Latijn kennen. Nu weet ik dat de hedendaagse vertaling zou zijn: “Zeg, ’t schijnt dat Caesar op komst is!”. Ik had een herexamen.
Een overheerlijk avondmaal in een bijna Middeleeuws restaurant met goede vrienden, zo lang geleden. Vervolgens een exclusieve rondleiding waar naast sublieme Art Nouveau weeral oude helden opdoken. Jean Cocteau niet in het minst.
Ouder worden is een voorrecht, het volkomen genieten van vroeger omdat ik het nu begrijp en beleef. Dat is nu net het pigment van mijn heden.
Doodmoe en verzadigd waren we, de Thalys bracht ons weer thuis. Vandaag al denken we nostalgisch aan dat reisje terug. Nu reeds was het: “vroeger”…
