vrijdag 4 november 2011

Quiz en ik

Verslag van onze prestaties in de oldies-quiz van Testedoene. Er waren nog twee ploegen achter ons, ik vermoed samengesteld uit personen met een geestelijke beperking (mongolen is politiek niet correct). Uit frustratie, ik beken, heb ik TWEE prijzenpakketten meegepikt. De oogst: een malette van de KBC (zat uiteraard geen geld in), een boek over Denemarken (van de KBC, dus), een schone klakke van iets kunstmest-achtigs, vier pakskes suppositoirs voor kamer- en terrasplanten, en: een rookmeldingsdingske (zonder pilen). We doen voort, opgevers zijn mietjes!!
Intussen stromen de aanbiedingen weer binnen. Radio Nostalgie Eighties, ohlala mijn ding. Maar wat gaan ze vragen? Wanneer deed de zoon van de kuisvrouw van X-zanger van The Cure zijn plechtige communie. Welke van The Bangles droeg nooit een onderbroek.
Tequila is er ook weer. De leukste kenniskwis waar ik ooit aan deel nam. Maar zou ik nog durven op mijnen ouderdom? OK, ik kan vlekkeloos, dit in tegenstelling tot vele TV-ankers, Eyjafjallajökull uitspreken. Maar wat steekt ge daar mee in uw zakken? Een CD van K’s Choice, ja. Ge krijgt geld toe als ge hem gratis afhaalt. Of zo vier paar witte kousen met rood-wit-blauwe strepen. Met enig geduld kan dit weliswaar weer trendy worden, even mailen naar Jani Kazaltzis.
Waarom doet een niet-quizclubgebonden-brave-mens mee aan die kwizzen. Ge zit daar uw hersens te pijnigen, uzelf te vervloeken omdat ge weet dat ge het binnen vijf minuten gaat weten, maar die andere ploegen… Dat zit daar met de ogen te draaien: “Jezus, zo gemakkelijk zeg” Mag ik vertellen, lieve lezer, dat dit niet echt opbeurend is voor uw ego.
Bon, de grote vraag. Waarom onderwerp ik mij steeds weer aan deze marteling? Welnu, het is simpel.
Die kerels waarmee ik ten quizzen trek, die zijn gewoonweg niet te ontmoedigen. Zo gelijk vroeger de Francesco Planckaerts in de koers, steeds weer in de bezemwagen. Maar, laat ons zeggen, ze zien er in elk geval beter uit. Niet moeilijk, of course. Het zijn er drie gelijk ze ze niet meer maken. Ons weren, leute maken, slechte resultaten, who cares, wanneer is de volgende?
En daarom, lieve lezer, smijt ik mij steeds weer!