Deze middag genoot ik van een concert van Queen op de zender van onze gelukkiglijk weer mede-Belgen: “La Deux”.
In de jaren ’70 was het bon ton om lacherig te doen over Queen, om meewarig het hoofd te schudden als er een kameraad het waagde een nummer van Queen als “goed” te bestempelen. Schuldig: ikzelf en Den Humo. Humo was de Bijbel. Nu zitten ze Queen omhoog te schrijven, en terecht, maar had “Het Gat van de Wereld” toen bestaan, Freddy Mercury kwam er elke week in voor. En ik, dom kalf, liep mee met de smaken van dit boekske. Pas op, ze hadden het ook heel vaak bij het rechte eind. Ze ontdekten artiesten, zoals Springsteen, die de eeuwigheid ingaan. Maar Queen… oeps, Humo
Ik blijf het mijzelf eeuwig kwalijk nemen dat ik hen nooit live zag.
Toegegeven, ze zagen er niet uit. Eerst met al dat geföhnde haar en die talonskes en wapperende broeken.
http://www.youtube.com/watch?v=BAf2S6ij2gk&feature=artistob&playnext=1&list=TLCvZ4N7TMbCc
Later kweekte onze Freddy die porno-snor, gecombineerd met zijn vooruitstekend gebit: miserie. En tijdens dat concert op TV droeg de bassist John Deacon een geel (geel!!) shortje.
Als ik de beelden nu bekijk is er echter alleen verbijstering en ontroering. Verbijstering over Brian May, de gitarist die wellicht de heavy metal als geen ander bepaalde. Geef toe, die solo van "We will rock you", geniaal in al zijn eenvoud. Het showbeest Freddy Mercury, hij smijt zich totaal, domineert een stadion met 60 000 man, de zang is perfect, de overgave aan zijn publiek onvergetelijk, de composities onovertroffen. Hoe heb ik dat nooit gemerkt?? Herhaling: dit had ik willen meemaken.
Ontroering anderzijds. Zo tragisch dat Freddy niet durfde outen dat hij minstens homo was, dat hij AIDS had. Hij stierf trouwens omdat hij de infuus-dinges veertien dagen voor zijn dood stop zette. Zijn outing kwam één dag voor zijn dood. Toch héél droevig. “Too much love can kill you”, jawel.
Zonder schaamte durf ik nu claimen: Queen is een weergaloze groep, een band die onsterfelijke nummers heeft nagelaten die miljoenen mensen nog steeds heerlijke momenten doen beleven.
En hoewel ik nogal straf hetero ben, Freddy Mercury kan mij tot tranen toe bewegen. Né.
