De hoogste tijd voor een biecht, dacht ik daarnet. U moet weten dat ik katholiek opgevoed ben. Hoewel ene Louis Verbeeck ooit schreef: “Ik ben katholiek opgevoed en toch katholiek gebleven.” Ik bleef het niet, was het in feite nooit, maar toch efkes biechten.
Samen met Rik en Raymond (niet Haerens) was ik de eerste die flyers uitdeelde in de regio Groot-Deinze van de vers opgerichte partij Agalev. Anders Gaan Leven van jezuïet Versteylen. Die folders hadden de vorm van een eikenblad. “Toffer” kon niet. Trouwens, blijkbaar werden Machelen en Zulte toen ook bij Deinze gerekend. Onvoorstelbaar hoeveel schurftige keffers aldaar probeerden mijn enkels te teisteren.
Ja, zelfs de grote Jef Tavernier (toen leraar, nu oud-senator, -minister, enz…) zat in mijn livingske en vroeg me om in Deinze een “cel” van Agalev op te richten. We dachten toen in cellen. Zo was ik lid van Percel, de enige subversieve denkgroep die Deinze ooit kende. Aah, die rebelse jonge tijd. Helaas, toen ik Jef antwoordde: “OK als ik op de affiches sta met een sigaret in mijn mond en een Triple in de hand doe ik het” antwoordde hij gladjes (economist, toekomstig politicus): “Nee, we doen niet aan personencultus.” Mieke Vogels was nog op komst. Tot daar mijn groene belevenissen.
Vandaag bezocht ik het containerpark van Waregem, gelegen te Beveren-Leie. Gelukkig beheers ik de moderne technieken zodat mijn Tommeke Tommeke mij niet naar het Waasland voerde. 78 km zei het ding namelijk.
Met de nodige euro-muntstukken op zak reed ik het eco-park binnen, helemaal voorbereid op het legaal storten van afval, gevolg van eindelijk eens de zolder en de garage uit te legen.
Mijn verbazing was totaal. Ik kon het volgende van mijn lading GRATIS dumpen: oude TV, PC, monitor, muis & klavier, mixer, strijkijzer, printer, lampadère, plastieken bloempotten, een houten cache-pot, een zak met plastiekzakken…
Dan naar het betalende gedeelte voor wat restte in mijn Cliootje: kartonnen doosje, kapotte paraplu, gebarsten teljoor, verfrollertje, twee kleine betonnen bloempothoudertjes (een mens krijgt soms kado’s). Een vriendelijke jobstudent vroeg wat ik allemaal meehad. Bleek dat ik nog vier soorten afval overhad à 2 euro per categorie. De brave jongen vond dit zelf erover en maande mij aan het onooglijke hoopje in de daartoe bestemde containers te dumpen zonder te betalen. De jeugd deugt!!!
Als ex-groene jongen stond mijn verstand stil. Maar tevreden reed ik huiswaarts met een ledige Clio.
