Een tijdspanne waar “gulpengraaister” (merci, José) Lesley-Ann, die op overvloedige wijze de stilaan teloorgaande Playboy vulde, groot nieuws was in de gazetten. Een periode van “belangrijke items” ivm gevonden besparingen en urenlange interventies van politiekers die ons wijsmaken dat het ons niets zal kosten. In zo’n zinloos tijdsfragment komt een gruwelijke mare.
Een Belgische bus verongelukt, 28 mensen sterven.
Als vader en grootvader ben je meteen ondersteboven en in emotie. 22 kindjes lieten het leven. Keiharde confrontaties vandaag in mijn gazet. Wondermooie foto’s van kinderen die zich uitleven in de sneeuw, hotdogs verorberen op de piste, berichtjes op de blog van hoe fantastisch het allemaal is. Bevroren momenten van geluk, voortaan definitieve getuigen van de heerlijkheid van het bestaan.
Tot de tijd brutaal stopt. In een oogwenk wordt euforie tragedie. Het zal maar je kind zijn: als ouder weet je nog niks, alleen dat er iets ergs gebeurde. De officiëlen willen terecht geen fouten maken. Stel je voor dat ze je melden: “Uw kindje overleefde” en een uurtje later een nieuw telefoontje: “Oeps, foutje…” Tussendoor gezegd, opa zijnde, ook grootouders delen diezelfde emoties.
Kinderen die sterven, de hele wereld leeft mee. Een leven dat in de startblokken zat wordt zomaar beëindigd. Niemand kan zich daarmee verzoenen.
Maar ook zes volwassenen lieten het leven. De twee chauffeurs hebben ouders, vrienden, een gezin. Je zou kunnen zeggen, ze verongelukten tijdens hun job. En dan? Plots stopte de tijd, niemand houdt daar vooraf rekening mee.
Mijn hart gaat ook, als begeleider van een eindejaarsreis, uit naar de vier “begeleiders”. Alleen idealisten, dromers, mensen die van hun job genieten, begeleiden een meerdaagse reis met leerlingen. Je houdt die jonge menskes die je zijn toevertrouwd constant in de gaten. Je zorgt ervoor dat het programma afgewerkt wordt, dat afspraken gerespecteerd worden, en vooral dat het voor uw gastjes een onvergetelijke belevenis wordt.
Deze mensen lieten het leven door hun gedrevenheid, hun inzet en enthousiasme, hun liefde voor de jeugd.
Laat het ons niet vergeten. Naast de verslagenheid over de jonge slachtoffertjes is ook voor de gezinnen, familie, vrienden van die zes volwassenen een enorm drama gebeurd.
De tijd stond even stil. En liep vervolgens meedogenloos door…
