maandag 26 maart 2012

Paul Mc Cartney

Nooit geweten dat Rotterdam zo’n mooie stad is. Hypermodern, smaakvol, proper op zijn eigen, maar ook de Witte de With straat. Dé kunstenbuurt met de gezellige horeca. Zo belandden we bijvoorbeeld in De Witte Aap, zoek maar eens op.

Maar natuurlijk gingen we niet naar R’Dam voor de city-views. De echte reden was het concert van Paul Mc Cartney in Ahoy.

Maar ik had zo mijn vooroordelen. Toen dacht ik: de laatste echte Beatle aan het werk zien (sorry, Ringo), dat mag toch niet aan mijn palmares ontbreken. Ik was in mijn jeugd namelijk Stones.

En de Beatles, daar was ik Lennon. De Paul, was dat niet wat melig? Een poppy figuur, op geld belust? Waren de Lennon songs niet meer snijdend in het hart? Een ja op de beide vragen.

En zie, toen Paul Mc Cartney verscheen, na absoluut waardeloze muziek op voorhand, om slecht te komen, bereslechte covers met een beat onder gedurende 1 uur, enfin, toen Paul Mc Cartney ten tonele verscheen kwam er iets over mij.
Wonderbaarlijk mooi.

Zo plots bedacht ik: Dat is gvd Paul Mc Cartney die ge hier bezig ziet. Naast John Lennon diegene die de muziek definitief veranderde. Na ongeveer 10 minuten even in de arm knijpen was nodig. Dit maak ik dus écht mee! Eerbiedig stonden we ooit in zijn geboortehuis te luisteren. En nu staat hij daar te performen.

Wat een reus. Stijlvol in pak pakt hij meteen de eivolle Ahoy in. “Hello Goodbye”.
Soms hier en daar iets wat ik zou durven “gewoon” bestempelen, maar nooit geweten dat de Macca zo mean solo’s op de gitaar kon brengen. Natuurlijk kennen we hem op zijn legendarische Rickenbacker Bass, maar verdorie ook op piano, ukulele(voor mijn trouwe lezers!!!) de man trekt zijn plan. Stomende rockende songs, ingetogen de zaal inpakken, zelfs solo, één keer vuurwerk en pief poef paf, indrukwekkend. Maar wat blijft er? Een geniale componist en performer, en zoals alle grote anderen het prachtigst met minimale begeleiding. "Yesterday", "My Valentine" Kiekenvel!

Was dit nu het meest onvergetelijke concert uit mijn leven? Neen. Was het onvergetelijk? Ja!

Tijd om eerlijk te zijn. Pas op rijpere leeftijd ontdekte ik de pracht van de Beatles, geen simpele muziek.

Nog steeds vraag ik me af: heb je nu echt Paul Mc Cartney bezig gezien? Geef toe, niet normaal. Zelfs den Bruce bewondert hem…