Heel veel mooie happen natuur mocht ik reeds bewonderen, van Europa tot de US of A en Mexico. Toch bekruipt mij nog steeds de vraag of er ergens een prachtiger plek bestaat dan the Isle of Skye. Het eiland Mull, mja, misschien, maar dat is voor later.
Het schilderachtige vissersdorp Portree had alvast een verrassing in petto. Ons hotel, The Isles Inn. Onzeker opende de ik de deur van wat bleek een onvervalste oude Schotse pub te zijn. Weifelend vroeg ik aan de geheel getatoeëerde bartender: “Is this a hotel?”. Breed grijnzend stelde hij mij gerust in sappig Schots. Ja, het was dus ons logies voor drie nachten, iedere avond live-muziek , heerlijke maaltijden en stille authentieke kamers. En, hoeft het nog gezegd, een ruime keuze aan single malts.
Skye werd door de landschapsarchitect van onze Goddelijke Vader geheel geconcipiëerd voor de meerwaarde-zoekende toerist. Prachtige landschappen van water, grijze wolken die perfect passen bij ruwe rotsen die dankbare geleiders zijn van indrukwekkende watervallen. Weilanden en barre flanken vol met duizenden schapen, vaste grond die vaak bruusk eindigt aan de talloze inhammen van de eeuwige zee die zich zo ingrijpend vastbijt in het reliëf van dit wondermooie eiland. Zelfs het vee, Highland Cattle genaamd, is ontworpen voor het landschap. Langharige eeuwig herkauwende fotogenieke runderen die vreemd genoeg altijd een soort glimlach vertonen. Volgens één van onze gidsen het gevolg van generaties lang gevoederd te worden met de pulp van whisky-distilleries.
De regen was die tweede dag overvloedig aanwezig. Emmers, wat zeg ik, badkuipen werden genadeloos over ons uitgestort. De zwarte wolken waren het perfecte decor voor een bezoek aan Dunvegan, trotse zetel van de fiere clan Mc Cleod of Mc Cleod. The Water Gardens, need I say more, waren adembenemend mooi.
Skye, wat toch “hemel” zou kunnen betekenen, is een paradijs van schoonheid, rust, oorzaak van “wow!!” kreten na iedere onoverzichtelijke bocht of steile helling met “blind summit” (je ziet niet of er iemand aankomt op een baantje van zowat 1.60 m breed).
En ook: zo weinig toeristen. Vreemd, maar chance!
