“Festival” heeft steeds te maken met “feest”. Het is een viering waar mensen opgetogen naar uitkijken, waar ze een feest van waarnemingen gaan beleven. Een filmfestival: als liefhebber maak je kennis met nieuwe uitdagende regisseurs, of je geniet van het meest recente werk van je favoriete ‘director’. Een jaarmarkt of Waregem Koerse kunnen een festival zijn van kleuren, geuren en geluiden, die je deelt met vele anderen. Want het delen van dat plezier met anderen, dat maakt het net zo “feestelijk”.
Zelf ben ik vaak naar pop/rock festivals geweest. Enige jaren geleden ben ik daarmee gestopt omdat ik het gevoel kreeg dat ik door het jonge gespuis eerder wantrouwig bekeken werd als een potentiële BOB-er. Ze vreesden controle door die ouwe knar. U moet weten, het was toen nog strafbaar een frietzak van een joint op te steken teneinde de gezelligheid op de weide nog een paar graden op te drijven.
Er waren toen natuurlijk minder groepen, minder podia, minder volk. Tegenwoordig zou ik echt niet weten wat ik moet aanvangen met 220 acts waarvan er 210 mij totaal onbekend zijn. Voor mij was toen vooral de muziek essentieel. Je kreeg de kans om voor een schappelijke prijs een aantal groepen te zien die niet aan je scalpengordel mochten ontbreken.
Dat is nu allemaal veranderd. Een festival als Pukkelpop is nu vooral een meerdaagse waar meestal jonge, soms heel jonge, mensen elkaar ontmoeten, feesten, jongemensen-dingen doen, quoi. De muziek zorgt voor een aangenaam kader. Maar het feest is het belangrijkste. Natuurlijk! Moet zalig zijn!
Moest zalig zijn. Pukkelpop werd een drama. Toen de eerste berichten binnensijpelden dacht ik meteen: “Damn, mijn kinderen zijn daar toch niet?”. Mijn volgende bedenking: “Ons leerlingskes…” Voor zovelen een hoogtepunt van het jaar, soms moeizaam bijeengespaard met jobkes, het tentje en de slaapzak staan al klaar in juli, een paar dagen vrijheid en gewoon je zin doen. Jong zijn.
Dat op zo’n feest zoveel mensen moesten sterven, zovelen soms gruwelijk gewond, getekend voor het leven. Ik lees dat er ook een man van 59 overleed, mijn leeftijd. En ik denk dan, was ie daar met zijn kinderen, even nog nostalgie, even de illusie van jong zijn?
“Festival” zal voortaan voor vele honderden een andere bijklank hebben. Velen zullen nooit meer zorgeloos naar het jaarlijkse feest trekken. Het weerbericht wordt op voorhand gecontroleerd, weliswaar zonder vertrouwen. Een paar wolken boven de weide zullen velen belemmeren om vrijuit voor het amusement te gaan.
“Festival” wordt nooit meer wat het was.
