maandag 26 juli 2010

Lettres de mon Gîte (2)

Zalig is het om de zuiderse Routes Départementales te volgen. Om aan cruise-snelheid tussen twee eindeloze rijen platanen te tuffen en tussendoor plots wijde panorama’s te ontdekken van de woeste “garrigue”, en wijngaarden en olijf- euh gaarden? De plataan is een wonderlijke boom. Met zijn steeds weer zichzelf vernieuwende schors toont de gevlekte stam zowel vergankelijkheid als toekomst. Een plataan geeft geen complete schaduw. Het felle licht van de Provence druipt er doorheen, als door een vergiet, maakt van ieder object en levend wezen een fascinerend clair-obscur.
De Départementales brengen je naar godvergeten sluimerende dorpjes met poëtische namen, zinderend onder de middagzon. Je komt in Saint-Quentin de la Poterie (vol pottenbakkers, wat dacht je) Of in Aigues-Mortes. Behalve echte katten geen kat te zien, maar prachtig. (waar zitten al die toeristen waardoor we zo lang in de file stonden op de Autoroute?) Of ook in Vers Pont du Gard (spreek uit VerS). Straatjes van anderhalve meter breed, middeleeuwse prachtig gerestaureerde huisjes. Uiteraard ook vlak bij de Romaanse kerk, in de schaduw van de klokkentoren op de Place de l’Horloge: het lokale café. “Veuillez commander à l’intérieur” zegt een bordje aan de muur. Vrij vertaald zegt de cafébaas: “Ge peist toch niet dat ik naar buiten ga komen, zeker?”
En dan de Pont du Gard zelf. Véél volk, jawel, maar nooit storend. Indrukwekkend, adembenemend is deze “aqueduc”, door de bouwmeesters van de geniale Romeinen opgetrokken om 50 km verder Nîmes van water te voorzien. Ze dokterden uit dat hun bouwsel per km 24 cm verval moest hebben. En ze deden het. “Epoustouflant”!
Twee vriendelijke Duitsers namen een foto van ons beiden met de Pont op de achtergrond. Alzo won den Duits bij ons aan populariteit. Verderop stelde ik voor aan twee Britse elkaar omarmende homo’s om van hen een foto te nemen (Pont op de achtergrond, évidemment). Ze probeerden het zelf, knuffelend maar toch met één gestrekte arm, durfden het niet aan het iemand te vragen.
Wat voelde ik me modern en tolerant.