Wat hebben wij in de Vlaanders toch met Antwerpenaars? Is het een in onze genen ingebouwd minderwaardigheidscomplex? Wij, de “boeren van over ’t Scheld”. Hebben zij een meerderwaardigheidscomplex dat historisch groeide? Ook in hun genen dus?
Anyway, we waren te gast bij een Antwerpse volbloed. Een erudiete man, uiteindelijk succesvol zelfstandige, niet gespaard door de feiten des levens. Ja, getormenteerd door gebeurtenissen die zich voordoen in jaren of zelfs seconden.
Eerlijk, hoewel Eddie eerder al bij ons in Waregem te gast was, keek ik er toch wat tegenop. Hoe charmant en innemend hij ook is, hoe verbazend veel raakvlakken we ook hebben in onze interesses, ik voelde een zekere aversie om me naar Antwerpen te begeven. Want ik wist wat er ging gebeuren. Eddie ging ons Antwerpen leren kennen.
Wel, in de Griekse tragedie noemt men het een katharsis. Bij Aristoteles staat Katharsis (reiniging) in de definitie van de tragedie voor fysieke, emotionele, religieuze en mentale reiniging. Door het beleven van eleos en phobos (beklag en angst) ervaart de toeschouwer een loutering van de ziel. Yep, ik ben een schoolmeester...
Allereerst ondervonden we dat je gratis kan parkeren in Antwerpen. Op ’t Zuid, amper 1500 m van het oude centrum, trouwens een trendy prachtige buurt. Eddie bracht ons naar het MAS, onthoud het, prachtig gedurfd gebouw op het Eilandje dat in mei 2011 opent als Museum Aan de Stroom. Mijn trouwe lezers beseffen het al: zaaalig terras om een Bolleke van ’t vat te nuttigen.
Maar dan. Binnenstraatjes, patriciërsgebouwen, beeldengroepen, horecazaken vol van historie met prachtige gevels, binnentuinen, kelders...
Gegeten op de oever van de eeuwige Schelde, terwijl oceaanschepen je voorbijglijden en doen mijmeren van verre oorden. ’t Vermoeid Model, De heksenketel, de Pelgrom, talloze unieke afspanningen waardoor je zou willen dat je niet meer dezelfde avond naar Waregem moet terugkeren. En dan nog genieten van een jazz-optreden in De Muze, thuishaven van de legende Ferre Grignard.
En werkelijk overal heel toffe bedieners. Ze spreken allemaal Antwaarps, maar daar kunnen ze ook niet aan doen.
Ja, ik heb mijn vooroordeel over Antwerpen redelijk bijgesnoeid. (met een buxus-schaar, aangeschaft bij Eddie)
By the way, Eddie is diep in zijn hart verliefd op zijn maîtresse: Gent.
