Eigenlijk zat ik klaar om een grappig stukje te schrijven. Over ons wedervaren in de muziekquiz in Bellem. En dan dat telefoontje: Tony is overleden.
Rechtvaardigheid zoeken in het leven doe ik al een tijd niet meer. Begrijpen is er ook niet bij.
Niet te geloven dat hij er nooit meer zal zijn, de peperkoeken macho, de koning van de oneliners, de man die altijd klaar stond om om het even wie te helpen. Hij was mij al aan het bewerken om vanaf mijn pensioen met oude menskes rond te rijden. Vanuit Waregem, ja, als het zo nauw steekt...
Vele mannen met baarden zullen wenen. En zoveel pronte dames.
Verdomme toch...
